بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

پیشنهاد شد که در رابطه با یادوارۀ شهید معظم حجت‏الاسلام والمسلمین مرحوم آقای حاج سیدعبدالحسین دستغیب[1]ـ قدس سره ـ کلمه‏ای بنویسم.

یاد این شهید در دل عاشقان فضیلت و ملت وفادار ایران زنده است. مسجد و محراب و منبر شیراز نغمۀ ملکوتی این شهید راه اسلام را از یاد نمی‏برند. درسهای انسان‏ساز ایشان که در قلب انسانهای متعهد غوغا برپا می‏کرد جاویدان است. دستغیب به دستِ غیب نشینان ملکوت سپرده شد و در آغوش رفیق اعلی آرمید. او نمرده؛ که زندگانی جاوید در جرگۀ پرده‏نشینان قدس و عاشقان لقاءاللّه‏ یافت. از خدا بیخبرانی که همت بر قتل این رهبران فضیلت و رهروان به سوی محبوب گماشته‏اند با فضیلت و حق‏طلبی مخالفند. اینان گمان می‏کنند با این حرکات غیرانسانی مذبوحانه در صف عاشقان شهادت و سوختگان در راه پیوستن به لقاءاللّه‏ شکافی پیدا می‏شود. اینان طعم ایمان به غیب و عشق به محبوب را نچشیده و شب‏پرگانی[2]هستند که از وصل آفتاب گریزانند؛ و مردگانی هستند به صورت زندگان که با اعمال وحشیانۀ خود می‏خواهند سد راه حقیقت کنند و اسلام عزیز را به خیال فاسد خود به تباهی کشند. خداوند قادر، اسلام بزرگ را فرو فرستاده و حفظ و نگهبانی آن را تضمین فرموده است.از خداوند تعالی رحمت برای شهیدان، خصوصاً این شهید معلم اخلاق و مُهذِّب نفوس خواستار، و برای بازماندگانشان صبر و اجر مسئلت می‏نمایم. والسلام علی عباداللّه‏ الصالحین.

هشتم ربیع‏الاول 1402 / 14 دی ماه 60ـروح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی