بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

مهیّا بودن برای رفع مشکلات و گرفتاریها

مسائل پیش خود آقایان روشن است که وضع چه بوده است و حالا چه هست و بعد باید چه بشود. وضع سابق را خوب، همه می‏دانید، بلکه شماها که در کشور بودید و وارد در مسائل، بهتر از من که غایب بودم لمس کردید گرفتاریهای آن زمان را و بعد هم خوب، خود شماها و سایر ملت بحمداللّه‏ با هم مجتمع شدند و رفع کردند آن دزد اصلی را که امریکاست و آنهایی که پیوند با او داشتند و بعد هم مبتلا هستیم الآن به تتمّه این مسائل. ملتی که بخواهد خودش روی پای خودش باشد، آزاد باشد، مستقل باشد، این ملت باید مهیا باشد برای اینکه بعد از پیروزی آن گرفتاریهایی که برای هر انقلابی حاصل می‏شود تحمل کند. هیچ انقلابی نمی‏شود مگر اینکه دنبالش گرفتاریها هست. ما الان اولاً، بعد از انقلاب بودیم که همه جا این گرفتاریها را دارند و داشتند و بعضی ممالک که انقلاب کردند، شاید از شوروی که شصت و چند سال است، تا دیگرانی که بیست سال، سی سال از انقلابشان می‏گذرد، اینها باز گرفتاری دارند و اینکه اینجا گرفتاریش به آن حدود نیست، کمتر است، برای این است که اینجا مسلمان هستند اینهایی که انقلاب کردند و یک انقلابِ دولتی نیست که یک دولتی یک دولت دیگری را کودتا کرده باشد و از بین برده باشد. بلکه یک مطلب ملی ـ اسلامی است که به واسطۀ نارساییهایی که در سابق بوده است و گرفتاریهایی که بوده است و ملت هم دیده است که اسلام در معرض خطر است، قیام کرده است و کار خودش را به اینجا رسانده. و بحمداللّه‏ این گرفتاریهایی
که برای کشور ما هست کمتر است از آن گرفتاریهایی که برای همۀ انقلابات بوده و نکتۀ اساسی‏اش هم همین است که اینجا اسلامی بوده است و زن و مردش در راه اسلام فداکاری کردند. از این به بعد هم البته باز گرفتاریها هست. ما علاوه بر آن گرفتاریهایی که بعض انقلابات داشتند، گرفتاری جنگ هم داشتیم؛ برای اینکه کشور ما با خیلی کشورها فرق دارد. کشور ما محل مطامع همه کشورهای بزرگ است؛ هم از باب سوق‏الجیشی ما یک وضع خاصی داریم و هم از حیث مخازن یک وضع خاصی داریم. از این جهت، کشور ما بعد از انقلاب به دست این قدرتهای بزرگ تا آن اندازه که بتوانند، گرفتاری دارد و این کسانی که در داخل هم هستند و بسته به آن قدرتهای بزرگ هستند، اینها هم به این زودیها دست بردار نیستند، لکن آنچه که هست این است که ما برای اسلام قیام کردیم و برای اسلام هم تحمل می‏کنیم. و من امیدوارم که پیروز هم بشویم. و اساس را ما از بین بردیم.

الگو قرار دادن پیامبر و ائمه (ع) در تحمل گرفتاریها

ملت ما آنکه اساس بوده است، و آن رشته‏ای که می‏دانید، قدرتی بزرگ بود و سلسلۀ پهلوی داشتند و اخیراً، محمدرضا به آن قدرت بود و همۀ قدرتها هم از او حمایت می‏کردند، آن اساس را از بین بردید شماها، آن تمام شد. اینها ریشه‏هایی است که دنبال هر انقلابی هست و باید هم تحمل کرد و تحمل در این امر هم برای خداست. همان طوری که رسول خدا ـ صلی‏اللّه‏ علیه و آله و سلم ـ آن قدر تحمل کرد در مکه و ده سال آن قدر رنج کشید، تازه وقتی که تشریف آوردند به مدینه، که رنجهای مکه تمام شد؛ رنجهای جنگهای پیغمبر، آن همه جنگ در مدت ده سالی که در مدینه تشریف داشتند و آن همه رنج که اصحاب ایشان بردند آن همه رنج که لشکر ایشان برد. این حال برای ما این قدرها تا حالا حاصل نشده است. آن رنجهایی که برای رسول خدا حاصل شد که در محاصره، سه سال در یک محاصره[1]، به همۀ معنا بود که حتی برای خوراک چیزی پیدا
نمی‏کردند، آبشان، همه چیزشان، باید از خارج با یک زحمتهایی بیاید، آن تا حالا در ایران بحمداللّه‏، نشده است و ما باید آن را الگوی خودمان قرار بدهیم. مایی که خودمان را امت پیغمبر اکرم می‏دانیم و شیعۀ ائمۀ معصومین می‏دانیم، باید ببینیم که آنها در مدت زندگی‏شان برای اسلام تحمل چه نارواییها، چه گرفتاریها، کرده‏اند. حضرت امیر ـ سلام‏اللّه‏ علیه ـ در ایام خلافتش بدتر بود برایش، سخت‏تر برایش گذشت تا ایام قبل از خلافت، تا ایامی که زمان رسول اللّه‏ آن جنگ بود و برجسته‏ترین مرد برای جنگ بود. در زمانی که به خلافت رسیدند گرفتاریشان بسیار زیادتر بود؛ برای اینکه آن وقت عهده‏دار یک مسائل بزرگ بودند؛ غیر از چیزهایی که باید انجام بدهند که مؤونه‏اش[2]کم بود، مع‏ذلک، خوب، مقاومت کردند و اسلام را ترویج کردند و به پیش بردند. و ائمۀ ما ـ علیهم‏السلام ـ همه‏شان یا در حبس بودند یا در تبعید بودند یا در محاصره بودند. اینها یک چیزی بود که برای آنها از باب اینکه برای اسلام بود سهل بود. ما هم همین را می‏گوییم که برای اسلام است و برای اسلام همه چیز سهل است. اسلام چیزی است که همۀ ما باید فدای او بشویم تا اینکه تحقق پیدا بکند.

و من امیدوارم که شماها که مشغول هستید با قدرت فکری و اتکای به خدای بزرگ که قدرت مطلق است، این مسائل را حل کنید و مشکلات ایران را خود شما و سایر برادرانتان حل بکنند و من وعدۀ پیروزی ان شاءاللّه‏، به شما می‏دهم و خداوند همۀ شما را موفق و مؤید و پیروز کند.

والسلام علیکم و رحمة اللّه‏