بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

5 رجب 1384

نور چشمی، بحمداللّه‏ تعالی با سلامت قبل از ظهر روز حرکت از قم وارد آنکارا شدم و له الشکر حالم خوب است، شماها نگران نباشید. آنچه از طرف خداوند تعالی مقدر شده است جمیل است. خداوند توفیق خدمت به همۀ ما عنایت فرماید. لازم است در موضوع مادر و خواهرها و احمد و بستگان به شما تأکید کنم، رضای خداوند و رضای من در حُسن سلوک با آنهاست. مادر خیلی احتیاج به خدمت دارد، باید از هر حیث مادی و معنوی رضایت او را به دست آورید، نگذارید نگرانی پیدا کند، راحتی او را فراهم کنید.

بناست ما را به «بورسا»[1]که علی المذکور یک شهر مذهبی است ببرند، اگر ممکن شد از آنجا هم اطلاع می‏دهم. شما از سلامت خودتان مرا مطلع کنید. اگر ممکن شد کتابهای درسی فقه مرا یعنی مکاسب و حواشی را به وسیلۀ سفارت ایران بفرستید. کاغذ هم لابد به وسیلۀ سفارت باید بنویسید. تتمۀ پول زغال آقای طباطبایی را بدهید. شهریه را اگر ممکن شد بگیرید بدهید. از خوراکی خشکبار از قبیل گز و پسته بفرستید مانع ندارد.

باز هم تکرار می‏کنم که حالم خوب است و محتاج استراحت بوده و هستم. جزئی وجهی به دخترها می‏دادم، از وجه خمین و تتمه را از سهم سادات بدهید. شهریۀ مادر را بدهید. احمد را راضی نگه دارید، شهریه‏اش را بدهید.

به من در تهران گفتند، اگر خانواده را بخواهید می‏فرستیم، لکن صلاح نیست. اینجا به
ایشان بد خواهد گذشت، من هم از ناراحتی ایشان ناراحت خواهم شد. لباس لازم نیست بفرستید، مگر عبا.

در خاتمه سلامت همه را طالب هستم. به همۀ دوستان و اصحاب سلام می‏رسانم و از همه امید عفو دارم. قهراً در وضع تخفیف داده می‏شود. از خداوند متعال، حسن عاقبت و عافیت برای خودم و شماها خواستارم. والسلام علیکم.

روح اللّه‏ الموسوی الخمینی

به گماشتگان سلام برسانید.

به حضرتین اخوین محترمین[2]لدی الملاقات[3]سلام مخصوص برسانید. والسلام.

خمینی

«وسیله» و «حاشیه» را هم بفرستید. شاید آنها را به وسیلۀ پست هم برای سفارت ایران در آنکارا بفرستید، برسد. لکن بهتر آن است که به سازمان[4]رجوع شود و با اطلاع آنها باشد.