بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

آقایان به کشور اسلامی، کشور برادر خودشان خوش آمدند و از عواطفشان من متشکرم. شما در وقتی وارد این کشور شدید که اکثر آثار جرم رژیم سابق محو شده است. شما امروز فقط قبرهایی از شهدای ما و بعض از معلولین را مشاهده کردید. شما حاضر نبودید که در حبسهایی که در این مملکت بود به مسلمانها، به مؤمنین، به متعهدین چه گذشت. شما نمی‏دانید که جوانهای ما را در تاوه سرخ کردند. و نمی‏دانید که دستهای بعضی از جوانهای ما را ارّه کردند. شما در وقتی آمدید که بحمداللّه‏ مجرمین فرار کردند یا بعضی از آنها به جزای خودشان رسیدند.

آغاز قرن پانزدهم که به همه مبارک است، باید مسلمین آغاز پیروزی خود بدانند. دیگر دنیا طوری نیست که ابرقدرتها هر چه بخواهند بکنند. مستضعفین باید قیام کنند. مستضعفین همۀ بلاد، همۀ ممالک باید حق خودشان را با مشت محکم بگیرند. منتظر نباشند که آنها حق آنها را بدهند. مستکبرین نخواهند حق کسی را داد. باید مسلمین همان طوری که قرآن شریف شما را برادر خوانده است،[1]برادر باشید و در مصیبت و شادی هم شریک باشید. خداوند همۀ شما را تأیید کند. و امید است که پرچم اسلام بر فراز همۀ ممالک افراشته شود و مسلمین تحت پرچم «لا اله الااللّه‏» به مصالح خودشان برسند.

والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته