[خبرنگار ژاپنی: به نام تمام مردم ژاپن از شما تشکر می‏کنم که اجازه داده‏اید که با شما مصاحبه کنیم. دفعۀ قبل، سال گذشته در نوفل‏لوشاتو بود که با شما یک مصاحبه‏ای کردیم که کوتاه بود. امسال می‏خواهیم با عمق بیشتری واقعیات ایران را به مردم ژاپن نشان بدهیم که متأسفانه شناخت کاملی از ایران نداریم.

و حالا سؤال اولم را شروع می‏کنم

سؤال:می‏گویند که در مبارزه‏ای که شما علیه امریکا شروع کرده‏اید، در مورد سایر کشورها، شما ژاپن را در جمع این متجاوزین می‏بینید یا تبعیضی قائل هستید؟]

جواب:بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم ـ اول من راجع به آن حرفی که ایشان زده‏اند که ژاپنیها اطلاع ندارند از اوضاع کشور ما، باید یک کلمه بگویم که چرا باید ژاپنیها اطلاع نداشته باشند و چرا باید مطبوعات ژاپن و گروه تبلیغاتی ژاپن یک چنین مهمی که در دنیا واقع شده است و یک چنین ظلمی که در طول پنجاه سال بیشتر به ما شده است و یک چنین تعدی که دولت امریکا به ما روا داشته است، چرا نباید در مطبوعات ژاپن، در گروه تبلیغی ژاپن منعکس بشود تا مردم بی‏خبر باشند. این را من باید یک چنین احتمالی را بدهم که دست امریکا در کار است که نمی‏گذارد مسائل ما به دنیا برسد. و مع‏الأسف به این اعترافی که شما کردید که ملت ژاپن اطلاع از مطالب ما ندارد، این احتمال پیش می‏آید که این فعالیت در ژاپن هم بوده است که نگذارند مسائل ما منعکس بشود، و یا بالعکس منعکس بکنند. و اما راجع به سؤالی که کردید راجع به ملتها، حتی ملت امریکا و هر ملت دیگری، ملت ما و ما هیچ ابداً مخالفتی با آنها نداریم و از آنها هم به ما ظلمی نشده است که ما
مخالفت با آنها داشته باشیم. مسائل روی دولتهاست. ما الآن منتظر این هستیم که ببینیم دولتهای اروپایی، دولتهای آسیایی، ژاپن در این قصه‏ای که ما داریم و مظلومیتی که برای ماست و این تعدیاتی که دولت امریکا بر ما کرده است و این خلاف قوانینی که آقای کارتر می‏کند و یک نفر مجرم را پناه داده است و برای اینکه ما مطالبه آن مجرم را می‏کنیم[1]، این هیاهو را در عالم راه انداخته است و ما را تهدید به حصر اقتصادی یا دخالت نظامی می‏کند. ما ببینیم که دولتهای اروپایی و آسیایی، دولت ژاپن در این قضیه چه عملی خواهند کرد. آیا با مظلومها موافق‏اند یا با ظالم؟ آیا با ما که دادخواهی می‏کنیم از همه عالم، در همه عالم دادخواهی خودمان را بلند می‏کنیم و مع‏الأسف نمی‏گذارند که صدای ما برسد به ملتها. حالا ما ببینیم که آیا ژاپن و امثال ژاپن در این امتحانی که برای همه پیش آمده است، مقابلۀ یک ملت مظلوم که همه چیزش را پنجاه سال بیشتر است بردند از بین و یک دولت ظالم که همه چیز ما را برده است، آیا دولتها در این باب چه می‏کنند؟ ما در اینجا حسابمان با دولتها جدا می‏شود. در همین مبارزه، حساب ما با دولتها معلوم می‏شود که دولتهایی که طرفداری ظالم را بکنند پیش ما ممتازند از دولتهایی که طرفداری مظلوم را بکنند. و اگر ژاپن هم در آن طرف واقع بشود، در صف ظالمها واقع بشود، ما در صف مظلومین هستیم و با او هم موافقتی نداریم. و اگر در صف مظلومها واقع بشود و کمک به مظلومها بکند، ما همانطور که با ملت ژاپن هیچ مخالفتی نداریم با دولت هم نخواهیم مخالفت داشت.

ــ[از زمانی که ما به ایران آمده‏ایم می‏بینیم که مردم ایران خیلی لطف دارند نسبت به ژاپنیها و با محبت با آنها رفتار می‏کنند. می‏خواستیم بدانیم که آیا شما ژاپن را در اردوگاه غرب قرار می‏دهید یا اینکه او را متمایز می‏دانید از غرب؟]

ــمن جواب را الآن دادم که ما با ملت ژاپن ابداً مخالفتی نداریم. و با ملت امریکا هم مخالفتی نداریم. لکن آقای کارتر دارند منعکس می‏کنند در امریکا که ملت ایران با ملت
امریکا مخالف است. و این هم یکی از جنایاتی است که دارد واقع می‏شود در تاریخ که ما فریاد می‏زنیم که ما با آقای کارتر مخالف هستیم برای اینکه او برده است جانی ما را و حمایت از او می‏کند. و او دارد منعکس می‏کند که ما با ملت امریکا مخالف هستیم. و ملت امریکا را وادار می‏کند که از ما عصبانی بشوند و با ما مخالفت کنند. در صورتی که این طور نیست. ما الآن هم فریاد می‏زنیم که ما با کارتر که جانی ما را برده و حفظ کرده است و هیاهو در دنیا به راه انداخته است و برخلاف واقع دارد مطالب را منعکس جلوه می‏دهد و تحت تأثیر این قدرتهای شیطانی صهیونیسم واقع شده است. ما از او فریاد می‏زنیم. ما با ملتها به هیچ وجه مخالفت نداریم. بلکه ما با مظلومها که ملتها هم از طبقۀ مظلومین هستند موافق هستیم. و با اشخاصی که ظلم می‏کنند، چه در مملکت خودشان و چه به ملت خودشان ظلم بکنند و چه به ملتهای ضعیف ظلم بکنند، با آنها ما مخالف هستیم.

ــ[آیا مذهب شیعه هم از لحاظ جنبۀ مذهبی و هم از لحاظ جنبۀ سیاسی یک]جنبۀ]ایدئولوژیک است که با واقعیت ایران منطبق است و این بر چیست؟]

ــمذهب شیعه در طول تاریخ، از زمانی که اسلام وجود پیدا کرده است توأم با وجود اسلام، امام شیعه هم بوده است همراه با اسلام. و بعد هم مذهب شیعه یک مذهبی است که سیاسی ـ اجتماعی است. و در تمام دوره‏ها با ظالمهای وقت، با حکومتهای جابری که در اسلام بوده‏اند مثل زمان اموی و عباسی و بعد از او با حکومتهای دیگر مذهب شیعه و پیروان شیعه بودند که با اینها مخالف بودند. و مخالفتشان روی اصل ظلمی بوده است که آنها حکومت را ظلماً به دست گرفتند و با مردم رفتار جائرانه می‏کردند. و علمای شیعه و بزرگان شیعه با آنها مخالفت می‏کردند. ولهذا در طول تاریخ گرفتاری علمای شیعه و بزرگان شیعه به دست امثال اُمویها و امثال عباسیها و بعد از آن هم دولتهایی که به وجود آمده است، گرفتاریهای اینها زیاد بوده است. و می‏شود گفت که دائماً اشخاصی از اینها در حبس بودند. در تبعید بودند. و یک مسئله‏ای است اینکه شیعه است که در تمام امور مملکتی دخالت می‏خواهد بکند. و یک طریقه‏ای است، یک مذهبی است که اسلامی
است، و در همۀ ابعاد شئون کشور باید دخالت بکند، و می‏خواهد دخالت بکند، و می‏خواهد که دست ظالمها را از ممالک اسلامی بلکه از سر مستضعفین کوتاه کند. مذهب شیعه طرفدار مستضعفین است و طرفدار مظلومین است و خصم با ظالمها و مستکبرین است. و هم عقاید شیعه این طور است و هم اعمالش این طور بوده است و هم بزرگان شیعه دائماً در این خط و صراط بودند. و این طور باقی خواهد ماند تا آخر که اسلام است.

ــ[ایشان می‏گویند که کتاب شما را که در فرانسه به اسم حکومت اسلامی درآمده است که همان ولایت فقیه]است]خوانده‏ام و در این کتاب خوانده‏ام که اسلام باید مذهب عفو و اغماض باشد. در حالی که پرسشی که از افکار عمومی در فرانسه شده نشان می‏دهد که 79 درصد مردم فکر می‏کنند که مبارزۀ شما بر ضد شاه به خاطر ارضای امیال شخصی و انتقامگیری شخصی شما بوده است. در این باره نظرتان چیست؟]

ــاین هم از مسائلی است که ابرقدرتها، قدرتهای بزرگ برای ما پیش آورده‏اند. ملتها به واسطۀ اِعمال قدرت بزرگ قدرتها اطلاع از مسائل ما پیدا نکردند. اگر اطلاع پیدا کرده بودند، رأی آنها غیر رأی دولتها بود. منطق ملتها با منطق دولتها فرق دارد. وقتی دولتها مسائل را وارونه برخلاف واقع جلوه می‏دهند، البته ملتها هم منحرف می‏شود افکارشان. اینکه شما می‏گویید که در فرانسه یک چنین امری واقع شده است و عفو و اغماضی که در اسلام مطرح است آنها مبدل کردند به انتقامجویی. چنانچه آقای کارتر هم این مسائل را می‏گوید و در ملت خودش منتشر کرده است. اینها برای این است که مسائل ما پیش مردم معلوم نیست. مطالب ما را اگر بدانند که ما چه می‏گوییم و در مقابل ما چه منطقی است، ما می‏گوییم که ما پنجاه سال مظلوم واقع شده‏ایم و تاریخ ما، تاریخ عالم اگر چنانچه ضبط کنند تاریخ ایران را، شاهد بر این بوده است که ما از زمانی که رضاخان آمده است در ایران و او را انگلیسیها آوردند و تا این وقتی که محمدرضا بود که او را امریکاییها تأیید می‏کردند و دنبال حرفهای آنها بودند، ما در این پنجاه سال همه چیزمان به باد رفته است. ما یک ملت مظلوم هستیم. در این پنجاه سال، ذخایرمان که باید صرف مستمندان ما،
زاغه‏نشینان ما بشود، برده شده است. و به کاخ‏نشینان داده‏اند و ابرقدرتها از آن استفاده کردند. ملت ما روی یک گنج بزرگی که آن نفت است، نشسته‏اند و گرسنگی می‏خورند. و امریکا و امثال امریکا این مخزنهای ما را می‏بردند، چپاول می‏کردند در این پنجاه سال و می‏دادند به اشخاصی که کاخ‏نشین هستند و قدرت طلب هستند. و می‏دادند به اجانب و در مقابلش برای این ملت هیچ چیز نبود. یک مطلب ما این است که ما می‏گوییم که این آدم که الآن امریکا او را نگه داشته است و از او حمایت می‏کند و دنیا را متزلزل کرده است امریکا برای خاطر یک نفر جانی. ملت ما می‏گویند که این جانی که به ما آن قدر خسارت مالی وارد آورده است و آن قدر خسارات جانی این پدر و پسر برای ملت ما بار آورده‏اند، قتل‏عامهایی که در زمان این پدر و پسر واقع شده است و جوانهایی که از ما تلف شده است، قبرستانهای ما را اینها آباد کردند و خانه‏ها را خراب و مملکت را خراب، مملکت ما ویرانه‏ای شده است به واسطۀ بودن این شخص و پدرش در این مملکت و حکومت کردن آنها. و به دست حکومتهای بزرگ اینها را به ما سلطه دادند. و ما این مطلب را می‏گوییم که ما یک ملت مظلوم هستیم که همه چیز ما را اینها از بین بردند. و ما حالا این مجرم خودمان را می‏خواهیم بیاوریم اینجا که این چیزهایی را که از ما برده به بانکها سپرده شده است، ما به دست بیاوریم. و ما آن جانی اصلی را پیدا بکنیم که آن کسی که این آدم را وادار کرده است به این کار و مأمور کرده است و به ما مسلط کرده است. ما می‏خواهیم این آدم را پیدا بکنیم که مخازن خودمان را که برده است و در بانکها هست، کشف بکنیم و بگیریم. و این همه جمعیت که از ما کشته است، ما نمی‏توانیم از او انتقام بگیریم تا اینکه کسی بگوید انتقامجویی است. یک نفر آدم در مقابل یک نفر آدم باید قصاص بشود. یک نفر آدم که از اول حکومتش تا حالا بیش از صد هزار جمعیت را از ما کشته است، ما چطور می‏توانیم از او انتقام بگیریم تا این منطق بیاید پیش که شما می‏خواهید انتقام بگیرید. ما می‏خواهیم اموالمان را از او پس بگیریم. ما می‏خواهیم بیاید اینجا و معلوم بشود به مظلومهای دنیا که ظالم اصلی کی هست. کیست که دنیا را این طور مشوش کرده. آنهایی که اینها را مأمور کرده‏اند، در حکومتهایی که به دست آنها در این
مملکتهای اسلامی و در سایر ممالکی که حکومتهایشان دست‏نشاندۀ اینها هست. ببینیم که ظلمهایی که شده است از چه راهی شده است. و کی این ظلمها را کرده است. و چه کسی وادار کرده است که این ظلمها را بکنند. این را چنانچه منطق دولتها این است که این انتقامجویی است معلوم می‏شود منطق آنها غیر منطق مظلومان است. چنانچه همیشه این طور بوده است که منطق ظالم یک منطق بوده است و منطق مظلومها منطق دیگر بوده است. ما با منطق مظلومها داریم صحبت می‏کنیم، نه با منطق ظالمها. ظالمها البته منافع ما را بردند. و حالا که یک نفر کنار گذاشته شده است که به آنها منفعتی نمی‏رسد آنها البته این مسائل را طرح می‏کنند و قضیۀ انتقامجویی[را]. و الاّ اسلام تمامش عفو است. تمامش این است که کسانی که خلاف می‏کنند و البته مظلومها می‏توانند که از آنها[انتقام]بگیرند، لکن اسلام مذهب عفو است. لکن منطق آقای کارتر و امثال آقای کارتر غیر از این مطلب است. مایی که یک نفر آدم را می‏خواهیم که بفهمیم که ریشه فساد، چه کسی است و به دنیا معرفی کنیم این ریشۀ فساد را، تا اینکه فساد در دنیا از بین برود. مایی که می‏خواهیم یک نفر آدمی که اموال ما را برده است بیاید اینجا و بگوید اموال شما کجاهاست، تا ما برویم سراغ اموالمان. و این ملتی که گرسنگی می‏خورد و اموالش در بانکهای خارجی مانده است و آقای کارتر هم جلوی اموال او را گرفته است و این مظلومها را گرسنگی می‏دهد، منطق ما این است. این را آقای کارتر اسمش را انتقامجویی می‏گذارد. و دولتهایی هم که تابع او هستند آنها هم اسمش را انتقامجویی می‏گذارند. و در منطق مظلومین این اسمش انتقامجویی نیست. اسمش این است که می‏خواهند ملک خودشان را، مال خودشان را که باید صرف خودشان بشود، در بانکها متمرکز نشود، و آقای کارتر جلویش را نگیرند و بگذارند بیاید که مردم زندگی بکنند در اینجا.

ــ[حضرت امام، به نظر بسیاری از ناظران از پیروزی انقلاب به این سو، به نظر می‏آید که نظم حکومت رو به انحطاط دارد. شما در این باره چه فکر می‏کنید؟]

ــاین منطق چپاولگرهاست. باید ما مقایسه کنیم انقلاب اسلامی ایران را با انقلابهایی که در دنیا واقع شده است. ببینیم که آیا انقلابهایی که در دنیا واقع شده است، به مجردی که
انقلاب شد و پیروز شد، نظم همه چیزها فوراً برقرار شد، یا اینکه این طور نبوده است؟ ما به مجردی که انقلاب واقع شد و پیروز شدیم تمام راه‏ها باز بود بر دنیا. و تمام احزاب آزاد بودند و تمام جمعیتها آزاد بودند. و تا پنج ماه تمام این امور آزاد بود. و ایران هم مشغول زندگی خودش بود و نظمش برقرار بود. و بی‏نظمی آن طوری که در مثل انقلاب اکتبر[2]واقع شد، مثل انقلاب فرانسه واقع شد، این قتل و غارتها نبود در ایران. و الآن هم ایران نظمش محفوظ است و خود مردم حفظ می‏کنند نظم را. و این فرقی است که مابین انقلاب اسلامی با انقلابهای دیگر است. انقلاب اسلامی چون مردم مسلمان هستند، بدون اینکه یک ارتباطی بین حکومتی باشد که بخواهد یک نظمی را ایجاد بکند، مردم نظم را ایجاد کردند. به مجردی که انقلاب واقع شد و اوضاع آشفته شد، خود مردم اوضاع را به دست گرفتند و نظم را ایجاد کردند. و نظم را بعدها به طور کامل، خود ملت ایجاد می‏کند. ملت ما موافق با حکومت اسلامی است. رأی داده به حکومت اسلامی. رأی قاطع قریب به اتفاق داده است به حکومت اسلامی. و موظف می‏داند ملت ما به قواعد اسلام عمل کند. و یکی از قواعد اسلام، حفظ نظم است. حفظ نظم را خود مردم دارند می‏کنند. و این که گفته می‏شود که حکومت دارد رو به انحطاط می‏رود، نخیر حکومت دارد رو به اعتلا می‏رود. اشتباه می‏کنند آنها. ما یک ملتی بودیم که در تحت فشار ابرقدرتها بودیم و الآن از تحت فشار آنها بیرون آمدیم و داریم به پیش می‏رویم. و این اعتلای ملت است. اعتلا به این نیست که شکم ما سیر باشد. اعتلا به این است که ما مسلکمان را و مکتبمان را به پیش ببریم. و ما بحمداللّه‏ داریم مکتب را به پیش می‏بریم و مکتبمان را گسترش خواهیم داد به همه ممالک اسلامی. بلکه در همه جا که مستضعفین هستند. و ما رو به اعتلا هستیم و بشر را رو به اعتلا می‏خواهیم ببریم. چطور گفته می‏شود که ما رو به انحطاط هستیم؟ آنها خیال می‏کنند که انحطاط و اعتلا به سیر شدن شکم است. انسان حیوان نیست، انسان هست. انسان که همه مسائل انسانی را باید مراعات بکند.
مملکت ما مسائل انسانی را دارد طرح می‏کند. دارد رو به اعتلا می‏رود، نه دارد رو به انحطاط می‏رود. اینها همه از تبلیغاتی است که امثال کارتر می‏کنند و منطق آنها، اعتلا این است که همۀ نفتها را ما به آنها بدهیم، خودمان بنشینیم اینجا و تماشا کنیم. و انحطاط این است که ما نفتمان را از آنها بگیریم و تو دهانشان بزنیم. اگر این انحطاط است ما منحطیم. لکن این انحطاط نیست. این اعتلاست. و ما مملکتمان را به پیش می‏بریم. و دست ظالمها را کوتاه می‏کنیم از مملکت. و اجازه نمی‏دهیم کسی دخالت در مملکتمان بکند. و این اعتلاست، نه انحطاط.

ــ[حضرت امام، در نوفل لوشاتو شما وعده کردید که نه تنها آزادیها حفظ می‏شوند، بلکه تعمیم نیز می‏یابند. در صورتی که بعد از پیروزی انقلاب دیدیم که تظاهراتی بر ضد زنان شد و اقلیتهای قومی مثل کردها تحت فشار قرار گرفتند و روزنامه‏ها و احزاب سیاسی ممنوع شد. آیا ممکن است این تناقضهای ظاهری را برای ما روشن بفرمایید؟]

ــاین هم از همان ریشۀ همان اموری است که امثال کارتر پیش آوردند. باید دید که این تشنجاتی که در ایران واقع می‏شود، این را چه کسی دارد ایجاد می‏کند. قضیۀ کردستان را چه کسی دارد ایجاد می‏کند و ایجاد کرده است؟ و چه کسی کوشش می‏کند که قضیۀ کردستان را خاتمه بدهد. و برادران کرد را از آن ظلمهایی که برایشان شده است نجات بدهد؟ ما کوشش داریم که تمام قشرهای ملتمان در رفاه باشند. و همانطوری که اسلام طرح کرده است هیچ یک از افراد ملتمان مظلوم واقع نشوند. و هیچ یک از افرادمان ظلم نکنند. این یک مطلبی است اسلامی. و ما در صدد همین معنا هستیم. و ما از اول که انقلابمان واقع شد تمام آزادیها در ایران بود. و مجال به تمام دستجات ما دادیم و هیچ ابداً جلوگیری از هیچ چیز نشد. لکن توطئه‏ها شروع شد. وقتی که دیدند آزادند توطئه‏ها شروع شد. توطئۀ قلمی که می‏خواستند مسیر ملت ما را منحرف کنند. و اینها همان اشخاصی بودند که جیره‏خوار شاه سابق یا جیره‏خوار امریکا و امثال امریکا بودند و می‏خواستند که نهضت ما را به تباهی بکشند. و ما بعد از پنج ماه که به همه فرصت دادیم، توطئه‏گرها را پیدا کردیم، قلمهایی که توطئه‏گر بودند و می‏خواستند باز سلطه اجانب را بر
مملکت ما مسلط کنند، آنها را گفتیم که نباید این کار را بکنند و باید محکمه ببیند که اینها چکاره هستند. و دیدیم که بعد از اینکه بررسی شد، اینها از اسرائیل خیلیشان ارتزاق می‏کردند. و بلندگوی اسرائیل بودند. بلندگوی امریکا بودند. منتها با صورتهای دیگر. و یک ملتی حق دارد که کسی که بخواهد ملتش را به تباهی بکشد و توطئه کند و باز همان مسائل سابق را برای او پیش بیاورد، از آن جلوگیری بکند. و الاّ ملت ما طرفدار آزادی است. طرفدار همه‏جور آزادی است. ولکن طرفدار توطئه نیست. طرفدار تباهی نیست. زنهایی که تظاهر کرده‏اند همان زنهایی بودند که از تتمۀ آن مسائل بودند. آنهایی بودند که شاه آنها را به عنوان «آزاد زنان» به میدان آورده بود و آنها را به تباهی کشیده بود. آنها هم چون از این وضعی که آن تباهیها آن آزادیهایی که آنها می‏خواستند، می‏خواستند که با جوانها آزاد باشند که هر کاری می‏خواهند بکنند و می‏خواستند با تباهیها هماغوش باشند. می‏خواستند کارهای برخلاف عفت بکنند. و می‏دیدند که اسلام با کارهای خلاف عفت، با کارهایی که مملکت را به تباهی می‏کشد و ملت را به عقب می‏راند موافق نیست. آنها بودند که آمدند در خیابانها و با آن صورتهایی که مردم دیدند تظاهر کردند. و الاّ جلوی آزادی هرگز گرفته نشده است و نمی‏شود و مردم آزادند. الاّ آنجایی که بخواهند تباهی بکنند و بخواهند ملت را به عقب برانند.

ــ[مسئلۀ سفارت ایالات متحده، کشورهای بسیاری را نگران کرده. فکر می‏کنند گروگانگیری یک سابقۀ خطرناکی خواهد شد، آیا شما واقعاً فکر می‏کنید که با گرفتن این 50 گروگان فشاری می‏آورید و در مقابل، شاه را می‏گیرید؟]

ــکشورها معلوم می‏شود که در نظر شما هم همان هست که در نظر کارتر است. کشورها را این ابرقدرتها خیال می‏کنند همان دستگاه دولتی است که وقتی دستگاه دولتی از یک چیزی ناراضی شد، کشور ناراضی است. در صورتی که دستگاههای دولتی نسبت به کشورها، نسبت به جمعیتهایی که اساس کشورها بر آنهاست، یک قطره‏ای در مقابل دریاست. باید دید که این عملی که ما کردیم چه بوده است. و اگر این عمل منعکس بشود در دنیا به طور صحیح،ببینیم موافقین ما کیست، مخالفین ما کیست. آیا مظلومها در دنیا
بیشتر است عددشان یا ظالمها؟ وقتی که مطالعه بکنند در حال همه کشورهای دنیا می‏بینید که اکثریت قاطع با مظلومهاست. ظالمها یک عدد قلیلی هستند مجهز به جهاز شیطانی و مظلومها عدد کثیری هستند. و همیشه در طول تاریخ ظالمها عدد محدود بودند و مظلومها عددهای بسیار زیاد. اگر مراد شما از ناراحتی، ناراحتی ظالمهاست، مطلب صحیحی است. برای اینکه ظالمها با امثال خودشان رفیق هستند و هر کسی به آن جنسی که دارد متمایل است، به اشباه خودش متمایل است. ظالمها با ظالمها همیشه هستند و اینها اقلیت هستند. اگر مطلب ما بر دنیا منعکس بشود، آنی که با آن مخالف است ظالمها هستند که اقلیت دارند. و آنی که موافق است مظلومین هستند که اکثریت قاطع دارند. شما می‏گویید که ناراحت شدند و کشورها ناراحت شدند. همان منطق ابرقدرتها را دارید. تکرار می‏کنید یا تحت تأثیر حرفهای ابرقدرتها واقع شدید که کشورها را عبارت از همان عده، همان پارکها و همان عمارتهای بزرگ و همانها و همان کاخ‏نشینها عبارت از ملت است. و این جمعیت کثیر، بسیار کثیری که زاغه‏نشین هستند و خانه‏های گلی دارند، اینها اصلاً از کشور نیستند و از ملت نیستند. اگر این مقصود است ما اینها را از هم جدا می‏کنیم و می‏گوییم که آنی که از این عمل ناراحت است، این دسته کاخ‏نشین و ابرقدرت و سرنیزه به دست است. و آن که اگر مطلب ما را در دنیا منعکس بشود با ما موافق‏اند، و آن ملتها هستند. ملتها که مثل یک دریایی هستند و یک سیلهای خروشان هستند. آنها با ما موافق‏اند. ما مسائلمان، مسائل مظلومین است و موافق با طبقات مظلوم. و آنها با ما موافق‏اند، اگر ظالمها بگذارند صدای ما به آنها برسد. و اگر نگذاشتند یا منعکس جلوه دادند، این مخالفت نیست. این مخالف آن عملی است که شده است که ما از آن عمل بری هستیم. ما تمام مسائلمان، مسائل مظلوم است در مقابل ظالم. غارت شده است در مقابل غارتگر. کشته شده است در مقابل کشنده. اینها مسائل ماست و از اینها خارج نیست. ما می‏خواهیم مملکتمان مال خودمان باشد. مستقل باشیم. ما می‏خواهیم آزاد باشیم. مطبوعاتمان آزاد باشد. قلمهایمان آزاد باشد. ما می‏خواهیم ذخایر مملکتمان خرج مملکتمان بشود. گرسنه‏ها را سیر کنیم. برهنه‏ها را لباس بدهیم. بی‏خانه‏ها را
خانماندار کنیم. ظالمها با این منطق مخالف‏اند. و با این مطلب که لانۀ جاسوسی که به اسم سفارت در ایران بوده است و جوانهای ما لابد مطلع شدند بر اینکه مسائل جاسوسی در اینجاست و رفتند و آنجا را قبضه کردند، ظالمها با این مسئله جاسوسی موافق‏اند همه‏شان. ظالمها همه می‏خواهند که مسئلۀ جاسوسی رواج پیدا بکند و لانه‏های جاسوسی در ممالک مظلوم باشد. لکن منطق مظلوم غیر از این منطق است. منطق مظلوم که اکثریت قاطع دنیا را تشکیل می‏دهد این است که باید هر مملکتی آزاد باشد. هر مملکتی مستقل باشد. هر مملکتی ذخایرش خرج خودش بشود. این منطق مظلومهاست. منطق ظالمها این است که باید اینها را غارت کرد. اینها آدم اصلاً نیستند. این ابرقدرتها ما را اصلاً آدم نمی‏دانند. مظلومها را در هر جا هست، در ممالک خودشان که هست. مظلومها را جزو بشر حساب نمی‏کنند. حقوق بشر می‏گویند. حقوق بشر یعنی حقوق ظالمها. حقوق بشر یعنی اینکه حق دارند که تمام نفتهای ما را ببرند و در ازای آن چیزی ندهند، الاّ برای خودشان نفع داشته باشد. باید همۀ این ملتها بیچون و چرا تحت قدرت آنها باشند و نفس نکشند. اینها منطق ظالمهاست که اقلیت هستند. ناچار باید آنها نگران باشند از این امری که در ایران پیدا شده است. بر اینکه همۀ ظالمها را ما اعلام می‏کنیم که در خطر هستند و از بین خواهند رفت. و مملکتها، مملکتهای مظلومین است. و خدای تبارک و تعالی اراده فرموده است که زمین را به این مستضعفین بدهد، و این مستکبرین را از صحنه تاریخ خارج[3]بکند. و ما ابتداست که قیام کردیم برای این معنا. و تمام ملتهای مظلوم را پشتیبانی می‏کنیم. و تمام ملتهای مظلوم باید ظالمها را از صفحۀ روزگار بیرون کنند. و از تاریخ بیرون برانند. آن که با ما مخالف است طبقۀ ظالم است. و طبقۀ ظالم یک اقلیت ناچیزی است. و آنی که با ما موافق است و اگر مطلب ما را بشنود بسیار خوشحال می‏شود راجع به این لانۀ جاسوسی، آن عبارت از طبقۀ مظلوم است. شما ببینید که الآن در ممالکی که دولتهایشان اگر اجازه به ایشان بدهند ـ الآن هم که اجازه ندادند دولتها ـ در
بسیاری از ممالک، مظلومها موافقت خودشان را با ما اظهار کردند. تظاهرات کردند بر ضد امریکا. تظاهر کردند و ظالمها نمی‏گذارند که آنها تظاهر کنند. پلیس نمی‏گذارد که آنها تظاهر کنند. اگر این سرنیزه برداشته بشود، تمام ممالکی که مظلوم هستند و اکثریت قاطعی که مظلومین هستند، اینها بر وفاق ما هستند. و این لانۀ جاسوسی در منطق مظلومین این است که باید بسته بشود. و منطق ظالمین این است که باید باشد، این مظلومین‏اند که باید به حقوق خودشان برسند. و این ظالمها هستند که می‏گویند حقی برای مظلومین نیست. این دستگاههایی که برای حقوق بشر درست کردند، تمام دستگاههایی است که برای چپاول بشر است. این دستگاههای شورای امنیت که با طمطراق اسمش را می‏برند ـ دیشب بعد از اینکه اجازه داد آقای کارتر به اینکه شورای امنیت باشد ـ می‏گوید که فقط راجع به کسانی[است]که گرفتار هستند و گروگان هستند، فقط راجع به اینها. اما راجع به شاه نباید شورای امنیت دخالت بکند. اما راجع به چیزهایی که آنها از ما برده‏اند، مظلومیتی که برای ما واقع شده است و ظلمی که بر ما شده است، اجازه ندارد شورای امنیت دخالت بکند. شورای امنیت را از اول تکلیف آن را معین کرده‏اند که باید راجع به گروگانها تو بحث بکنی و راجع به شاه نباید تو بحث بکنی و راجع به این مظلومیتهایی که بر ما واقع شده و بر ملت ما واقع شده است نباید دخالت بکنی. او می‏داند که اگر دخالت، دخالت صحیح باشد خودش گرفتار خواهد شد. خودش به آن سرنوشتی که شاه پیدا کرده است خواهد گرفتار شد. از این جهت از اول معلوم کرده است که باید این نوکر مآبها بنشینند و فقط گوش به فرمان آقای کارتر بدهند که ایشان اجازه بدهند که فقط راجع به این گروگانها بحث بکنند. ما هرگز همچو بحثی را با آنها نمی‏کنیم. و هرگز یک همچو شورای امنیتی را پذیرفته نداریم و نخواهیم پذیرفت.

والسلام