بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

در آرزوی زیارت ثامن الحجج (ع)

عتبه بوسی مولا علی بن موسی از آرزوهای من است. کراراً هم از خراسان اظهار لطف کردند آقایان و دعوت کردند. و من اگر فرصتی پیدا بکنم آرزو دارم که بیایم خدمت ایشان و خدمت همۀ ملت خراسان، لکن شما می‏دانید که الآن من گرفتاریهایی دارم و در یک اجتماعات بزرگی هم برای من میسور نیست که رفت و آمد کنم، از این جهت، عجالتاً، موقتاً، معذور هستم. امیدوارم که دعا بفرمایید من موفق بشوم به همچو توفیق بزرگ.

اسلام، خار چشم دشمنان انقلاب

اسلام یک خار بزرگی شده است در چشم اشخاصی که از اول نمی‏توانستند اسلام را ببینند. منتها قبل از انقلاب، از باب اینکه دولت طاغوت بود، قلمها و قدمها و گفتارها به اسلام خیلی توجه نداشت. حالا که دولت طاغوت منقرض شد و تا آخر برگشت ندارد و رژیم جمهوری اسلامی شد، اینهایی که اسلام مثل استخوانی در گلوی آنهاست در صدد برآمدند که نگذارند این حقیقت تحقق پیدا بکند. تمام این اختلافاتی که می‏بینید با شماها دارند، با کمیته‏ها دارند، با دادگاههای انقلاب دارند، با روحانیون دارند، با پاسدارها دارند، اساسش اختلاف با اسلام است. آنهایی که نمی‏توانند بشنوند اسم اسلام را، حالا می‏بینند که اسلام پیش آمده است، و ان‏شاءاللّه‏ با محتوای خودش تحقق پیدا می‏کند. آنها را خوف برداشته است که اگر این حقیقت تحقق پیدا کند، شیاطین طرد
خواهند شد. از این جهت، با تمام قوایی که دارند، با اسمای مختلف: با اسم اسلام، با اسم خدمتگزاری به مردم، با اسم «فدایی خلق»، با اسمهای مختلف، اینها به میدان آمدند؛ یعنی به میدان خدا آمده‏اند. و اینها نمی‏فهمند به اینکه اگر همۀ اینها مجتمع بشوند و برای این ملت خدمت بکنند، زود این ملت و این کشور به آن نتیجه‏ای که می‏خواهد می‏رسد. و اگر همۀ اینها هم مخالفت بکنند، مخالفتشان به جایی نمی‏رسد؛ لکن مشکلات ایجاد می‏کند.

اگر کردستان این مشکلات را ایجاد نکرده بودند، حالا مثل سایر جاها آرام بود، و می‏توانستند مسلمین که در آنجا هستند، و دولت و ملت آنجا را آباد کنند، لکن آنها که نمی‏خواهند این آرامش پیدا بشود، و حقیقت مطلب این است که اسلام را نمی‏خواهند، در آنجا به یک طور فتنه‏گری می‏کنند و در هر مرکزی با یک اسمی. همانها باز اسلام را نمی‏خواهند. بعضیشان هم، اگر اسلام را بخواهند،یک اسلام وارونه می‏خواهند. آن اسلامی که اسلام پیغمبر اکرم است و آن اسلامی که به وحی الهی آمده است، وحی را هم در آن تصرف می‏کنند و به صورت دیگر درمی‏آورند!

نگرشهای تک بعدی به اسلام

من کراراً این مطلب را در نجف هم گفته و اینجا هم گاهی گفته‏ام که ما در یک مدتی گرفتار بودیم به یک نفر از مردم و به قشری از اهل علم که اینها اسلام را از آن طرف نگاه می‏کردند. عرفا اسلام را قبول داشتند، لکن تمام مسائل را برمی‏گرداندند به آن معانی عرفانی، مسائل روز قائل نبودند. حتی اگر روایتی یا آیه‏ای در جهاد می‏آمد اینها همان «جهاد نفس» را می‏گفتند هست. و اسلام را با یک صورت دیگری غیر از آن صورت واقعی که جامع است، جامع همۀ اطراف است، نظر می‏کردند. من گفتم ما یک مدتهایی مبتلا به آنها بودیم، که البته مردم صالحی بودند، لکن اسلام را با یک صورت می‏دیدند؛ یک بعد اسلام را نظر می‏کردند. و یک مدتی، اخیراً، ما مبتلا شدیم به یک عده‏ای که اینها عکس آنها هستند. تمام معنویات را اینها به مادیات برمی‏گردانند! می‏گویند
مسلمیم، لکن نه توحیدشان توحید اسلامی است؛ و نه بعثتشان بعثت اسلامی است؛ و نه نبوتشان نبوت اسلامی است؛ و نه امامتشان و نه معادشان. همه‏اش برخلاف اسلام است. نه اینکه این حال تازه[باشد]؛ یعنی ده سال، پانزده سال است پیدا شده‏اند؛ در وقتی که اوایل شاید حوزۀ علمیۀ قم بود، بعضی از همین سنخ آدمها، که معمم هم بودند، یک روزی آمدند بعضیشان پیش من و گفتند که ما این طور فهمیدیم که معاد همین عالم است، جزا هم همین عالم است. این آدمها بودند. از سابق هم بودند. حالا زیاد شدند. من نجف که بودم، یک آدمی آمد از طرف یک گروهی، و بیشتر از بیست روز ـ بعضیها می‏گویند بیست و چهار روز ـ آنجا ماند. هر روز هم آمد پیش من. من یک ساعت یا بیشتر به او مهلت دادم صحبت کرد. تمام صحبتش هم از قرآن بود و نهج‏البلاغه. تمام صحبتش. من سوءظن به او پیدا کردم[1]. و یادم آمد قصه‏ای که مرحوم سید عبدالمجید همدانی داشته است. نقل می‏کنند یک نفر یهودی آمده بود پیش ایشان و مسلمان شده بود. بعد از یک چند وقتی، ایشان دیده بود ایشان خیلی مسلمان شده! خواسته بودش، گفته بود: تو من را می‏شناسی؟ گفت: بله، شما از علمایید. می‏دانید که من، مثلاً، اولاد پیغمبر هستم؟ می‏دانید که من پدرانم مسلمان بودند؟ این همه، چه، چه. حالا هم عالم هستم در این جمعیت؟ بله، همۀ اینها را می‏دانم خودت را هم می‏شناسی؟ بله، یهودی‏زاده‏ام.

همۀ پدرهایت یهودی بودند، خودت هم یهودی بودی و تازه مسلمان شدی؟ من یک معمایی پیشم هست. و او این است که چه طور تو از من بیشتر مسلمان شدی؟ چه شده است که تو اظهار اسلامت بیشتر از آنی است که ما هستیم. شنیدم که بعد مردک رفته و دیگر ایشان ندیدند او را. معلوم شد حیله‏ای بوده برای یک کارهایی! از این حیله‏ها هست. من دیدم که این خیلی مسلمان شده و تمام حرفش از اسلام و نهج‏البلاغه و فلان؛ و در خلال حرفهایش می‏دیدم که روی اعوجاج دارد مسائل را، حرفهایی را، می‏زند. من
هیچ حرف با او نزدم. فقط گوش کردم که بفهمم چه آدمی است فقط یک کلمه‏ای که او گفت که ما می‏خواهیم قیام مسلحانه بکنیم، گفتم قیام مسلحانه حالا وقتش نیست، برای اینکه نیروی خودتان را از بین می‏برید و کاری ازتان نمی‏آید.

مدعیان اسلام

یک دسته‏ای از اینها که حالا شما می‏بینید که اظهار اسلام می‏کنند، و شاید از شما هم بیشتر اظهار اسلام می‏کنند، از این سنخ جمعیت هستند که اسلام را اگر هم بخواهند، نه آن اسلامی است که پیغمبر اکرم فرموده است. یک چیز دیگری. وارونه‏اش می‏خواهند بکنند به یک صورت دیگری درآورند او را. همه چیزش را می‏خواهند وارونه بکنند. در بین این افراد خیلی هستند که بسیار اسم اسلام را می‏برند و بسیار هم دلسوزی برای اسلام می‏کنند، اما اگر دلسوزی بکنند برای آن اسلام خودشان؛ نه برای آن اسلام ما. و بعضی دیگر هم هستند که اصلاً نه، اعتقادی به اسلام هم ندارند، چنانچه به این انقلاب هم اعتقادی نداشتند، ولی حالا صد در صد اسلامی شدند و انقلابی. حالا شما نمی‏توانید یک کسی را پیدا کنید که بگوید من انقلابی نیستم! همه هم می‏گویند ما از اول بودیم! الآن همۀ اینهایی که می‏آیند، می‏گویند ما حبسها رفتیم، چه کردیم؛ مخالفتها کردیم در زمان طاغوت. حالا دیگر اسم آن رژیم پیش آنها هم «طاغوت» شده است! در صورتی که در دلشان این نیست. اینها الآن از اسلام می‏ترسند. سخت هم می‏ترسند. در صورتی که اسلام برای همه خوب است. لکن اینها وحشتشان زده است. البته برای خیانتکار اسلام هم خوب نیست. هیچ دین توحیدی برای خیانتکاری خوب نیست. اسلام مخالف با خیانتهاست؛ مخالف با جنایتهاست. مخالف با این است که جوانهای ما را به تباهی بکشند به اسم اسلام، یا به اسم ترقی و تعالی. و این مملکت ما را به آن طور که دیدید کشاندند به اسم «تمدن بزرگ». اینها هم که می‏گویند اسلام، نظیر آن «تمدن بزرگ» آن مردک است که با اسم تمدن بزرگ مملکت ما را به اینجا رسانید که الآن همه جمع شدند و نمی‏توانند اصلاحش کنند! اینها همه با اسم اسلام می‏خواهند بکلی اسلام را کنار بگذارند، و یک
چیز مادی جای او بگذارند که همه چیزش مادی باشد. به اسم اسلام ترویج مادیت را می‏کنند اینها، بعضیشان. ما باید یک اسلامی که برای همه خوب است، این اسلامی که هم معنویات دارد و هم مادیات دارد، معنویاتش بالاترین معنویات است، مادیاتش هم سالم‏ترین مادیات[...]بیایند در همین راه، با ما. همراه با این مسلمانها؛ همراه با این جوانها؛ همراه با این روحانیین عزیزی که همه چیزشان را الآن گذاشتند برای همین کار. این آقایان کار دارند. شما این آقایان خیال می‏کنید که از بیکاری آمده‏اند توی کمیته. کمیته کار این آقایان نیست. ولکن، می‏بینند یک وقتی است که باید رفت؛ وظیفه است.

اهمیت حضور کمیته‏های انقلاب

این کمیته‏ها باید باشد. غلط می‏کند کسی که می‏گوید کمیته نه. کمیته‏ها اگر نباشد، این پاسدارها اگر نباشند، این دادگاهها اگر نباشند، کی می‏تواند این مملکت را اداره کند؟ اداره کرد این مملکت را آن روزی که این مردک رفت و آشفته شد همه چیز؟ همین روحانیون اطراف همۀ ولایات و این جوانهایی که برای خدا قیام کرده بودند، و این مردم متعهدی که برای خدا قیام کرده بودند. اینها آمدند و همه جا را دست گرفتند، و درست کردند آشفتگیها را. اگر اینها نبودند، حالا هیچ‏کس نبود، هیچی نبود. حق ندارد کسی نسبت به اینها یک تعدی بکند و یک فرمانفرمایی. این کمیته‏ها باید باشند، این پاسدارها باید باشند، این دادگاه انقلاب باید باشند. دادگستری غلط می‏کند که به اینها حرفی می‏زند دادگستری روی موازین خودش برود، آن هم موازین غلطی که باید اصلاح بشود. این بعضی از این رؤسای دادگستری از همان طاغوتند که باید گم بشوند بروند سراغ کار خودشان. نباید بنشینند و حکمفرمایی کنند و به دادگاههای ما، یا به سپاه پاسداران ما، یا به اهل علم ما که در کمیته‏ها هستند حرفی بزنند. غلط می‏کنند اینها. اینهایی که باید بروند گم شوند از این مملکت، حالا آمدند نسبت به اشخاص دارند حرف می‏زنند. و همین طور اشخاص دیگری که در استانها هستند، در جاهای دیگر هستند، اینها نمی‏توانند. نباید یک وقتی اهانت کنند راجع به مسلمانها، راجع به این اهل
علمی که مشغول برای خدمت به این خلق هستند، برای پاسدارها که مشغول خدمت هستند، برای کمیته‏ها که مشغول خدمت هستند، برای دادگاهها که مشغول خدمت هستند. اگر اینها نباشند، که تو نمی‏توانی هی حرف مفت بزنی. اینها اصلاً کاری کردند که مجال دادند به شما که می‏توانید حرف بزنید و هرچه دلتان هم می‏خواهد بگویید.

قدرتمند باشید شما خراسانی‏ها. قدرتمند هم هستید الحمدللّه‏، قدرتمند باشید. شما یک پناهگاه دارید، پناهگاه اسلامی و آن بقعۀ مطهر علی بن موسی است. کسی که یک همچو پناهگاهی دارد، این قدرتمند است. کمیته‏ها قدرتمند باشند، دادگاهها قدرتمند باشند، علمایی که در آنجا، در کمیته‏ها هستند قدرتمند باشند. اعتنا نکنند به این حرفهای مفتی که بعضیها که مخالف با این انقلاب هستند و اسلام در چشم‏شان مثل خاری فرو رفته است، اعتنا به اینها نکنند. البته من راجع به بعض مسائل هم با دولت باز صحبت خواهم کرد و امیدوارم که با قدرت و قوه و ایمان همان طور که تا اینجا آمدید... و همه چیز را[بردند و]رفتند آنها، تمام شد. این ریشه‏های گندیده هم زیر خاک می‏گندند اگر یک وقت هم بخواهند بیرون بیایند قیچی‏شان می‏کنند، تمام می‏شود.

ان‏شاءاللّه‏ خداوند همۀ شما را حفظ کند، موفق باشید. من دعاگوی همه هستم و شما احتمال این را بدهید که اگر به من بگویند خدمتگزار، بهتر از این است که بگویند رهبر. رهبری مطرح نیست، خدمتگزاری مطرح است. اسلام، ما را موظف کرده که خدمت بکنیم. خدمتگزاری مطرح است. پیش ما. ما همه با هم، هم مجتمعاً با هم، دست به دست هم. از پاسدارهای عزیز تا اهل علم عزیز، تا اهل منبر عزیز، تا اهل کمیته‏ها، تا اهل همه، ما همۀ ملت با هم. یک مملکتی است، مال همه است. همه موظفیم که این مملکت را خودمان اداره بکنیم. حالا دیگر مال خودمان است، منافع مملکت ما را دیگر امریکا نمی‏تواند ببرد، انگلستان هم نمی‏تواند ببرد. منافع مال خودتان است، مملکت هم مال خودتان است. خودمان باید زحمتش را بکشیم و کشت بکنیم و منافع‏اش را برای خود ملت‏مان باشد. ان‏شاءاللّه‏ خداوند تأییدتان کند.