«اعظم‏اللّه‏ اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین ـ علیه الصلوة والسلام»

بسمه تعالی

به عرض عالی می‏رساند، مرقوم مبارک که بشارت سلامت وجود مبارک را می‏داد و حاوی مطالبی بود، موجب تشکر گردید. سلامت و عظمت وجود مبارک را در ظل حمایت ولی عصر ـ عجل‏اللّه‏ تعالی فرجه‏الشریف ـ خواستار است.

چون وقت بسیار ضیق بود، حتی یکی ـ دو ساعت تعویق نیز جایز نبود، امکان نداشت مطالب مرقومه عمل شود. در اینجا نیز بعد از ملاقاتها و رفت و آمدها موفق نشدم که به امضای آقای شریعتمداری برسانم ولی آقای آقا نجفی[1]امضا کردند و طبع و نشر شد. این معنی بسیار خلاف صلاح بود. امروز یکی از بستگان ایشان را خواستم و باز تأکید کردم که خودشان جداگانه نشریه بدهند؛ اگر عمل شود صلاح جامعه و خودشان است.

چیزی که موجب تأثر داعی است مطلبی بوده که خدمت حضرتعالی عرض شده است که ایشان سه مرتبه وقت خواستند و بنده وقت ندادم و خودشان تشریف آورده‏اند و نپذیرفتم و از اندرون بیرون نیامدم. خیلی تعجب است که اصحاب یا دوستان ایشان این نحو شایعات کذب را[رواج]می‏دهند برای مقاصد باطلی، و دین خود را برای دنیای دیگران از دست می‏دهند. مردم شاهد رفتار بنده با ایشان و سایر آقایان هستند. شب نوزدهم ذی‏الحجه به عنوان دیدن عید، خدمت ایشان و صبح نوزدهم خدمت آقای
نجفی و آقای گلپایگانی رسیدم. یکی از اصحاب ایشان که اخیر کویت رفته است دروغهایی گفته است برای اهانت بنده. در تهران بعضی دوستان ایشان گفته‏اند چراغانی مدرسۀ فیضیه به وسیلۀ سی هزار سازمانی شده است. اینها مصیبتهایی است که اسلام و مسلمین به آن مبتلا هستند. در تبریز نیز شایعات دروغی دادند. آقایان گمان می‏کنند اگر خمینی از بین برود برای آنها خوب است. خداوند هر چه صلاح حال مسلمین است پیش آورد ولو به فنای خمینی. من می‏ترسم وضع این آقایان در جامعه به سستی گراید، و من راضی نیستم.

از حضرتعالی مستدعی هستم اگر صلاح می‏دانید شما ـ بدون اینکه اشاره باشد به اینکه بنده عرض کردم ـ آقایان را نصیحت فرمایید که تجدیدنظر در اقدامات خودشان بفرمایند. خدا می‏داند تفرقه و خلاف، به دین و دنیای همه صدمه می‏زند و دشمن از فرصت نتیجه می گیرد ...[2]الاّ به اصلاح مااستَطَعتَ و ما توفیقی الاّ باللّه‏ و السلام علیکم و رحمة‏اللّه‏.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی