بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

ارادۀ برتر خداوند منشأ پیروزی ملت

من وقتی مواجه با این چهره‏های اسلامی، انسانی و خواستنی می‏شوم احساس غرور می‏کنم. من شما را همچو می‏یابم که برای اسلام در همه جا حاضر هستید. آیه‏ای را که آقا قرائت کردند:إِنْ تَنْصُرُوا اللّه‏َ یَنْصُرکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ[1]اگر یاری بکنید خدا را ـ یاری خدا؛ یاری احکام خداست، یاری قرآن کریم است، و یاری جمهوری اسلامی است ـ چنانچه یاری کنید خدا را، خدا هم شما را یاری می‏کند. این یک قضیه که یاری می‏کند و شما این قضیه را در عین دیدید. که شما یاری کردید اسلام را و یاری کردید احکام اسلام را و یاری کردید نهضت اسلامی را، جمهوری اسلامی را؛ و خداوند یاری کرد شما را. اگر یاری خداوند تعالی نبود، چه طور امکان داشت شمای بدون اسلحه، بدون ساز و برگ جنگی و بدون یک نظام، غلبه کنید بر آنهایی که خودشان همه چیز داشتند و همۀ قدرتها در دست آنها بود، و قدرتهای شیطانی خارجی هم پشت سرشان ایستاده بود و تأییدشان می‏کرد، لکن شما را خدا نصرت داد. آنهایی که غفلت دارند از این معنا که یک ارادۀ بزرگ در عالَم هست و همه چیز تحت آن اراده است، آنها برایشان معمّاست، یک معمّای حل نشدنی، که چه طور شد این مطلب که یک ملت با هیچ و هیچ ساز و برگ بر یک همچو قدرتهای بزرگ غلبه کرد و همه را بیرون راند. اینها غافل‏اند از اینکه یک
اراده‏ای فوق همۀ اراده‏ها هست. و خدای تبارک و تعالی وعده کرده است به مردم که چنانچه نصرت کنید خدا را، خدا هم نصرت می‏کند شما را. آنهایی که به ماوراء طبیعت اعتقاد ندارند، برای آنها این مسائل معماست. اما برای ما که قائل به یک همچو قدرتی هستیم ـ و با برهان قوی ثابت کردیم یک همچو قدرتی را ـ هیچ معمّا نیست، معمّا پیش ما نیست این مسائل. خداوند یاری کرد شما را؛ و یاری خداوند کافی است.

اگر یاری خداوند نبود، چه طور در ظرف یک مدت کوتاهی یک ملتی که هر کدام یک خیال خاصی برای خودشان داشتند، هر طبقه‏ای یک آمال و آرزو و یک برنامه‏ای داشتند، یکدفعه همه مجتمع شدند در یک امر. اگر نصرت خدا نبود، چه طور یک ملتی که از یک پاسبان می‏ترسید، یک پاسبان اگر در بازار می‏آمد اجازه به خودش نمی‏داد که بگوید ما امروز مثلاً بیرق نمی‏زنیم بالای دکانها، هیچ همچو چیزی در ذهنش نمی‏آمد، به خودش همچو اجازه‏ای نمی‏داد، اگر یاری خدا نبود، چه طور همین ملت به همین وضع یکدفعه ریختند بیرون، گفتند ما اصلاً سلطنت نمی‏خواهیم! سلطنت رژیم دوهزار و پانصد ساله را ما نمی‏خواهیم؛ این نصرتهای این خداست. شما شاید گاهی غفلت کنید از آن.

نصرت الهی در گِرو نصرت اسلام

اگر نصرت خدا نبود، چه طور ذهن اینها را منصرف کرد از اینکه مقابله با همۀ قدرتها پیدا کند. اگر اینها با آن قدرتی که در دست داشتند مقابله می‏کردند و همان طور که الآن در افغانستان برای برادرهای مسْلم ما این طور مسائل پیش آمده است. اینها را خدای تبارک و تعالی منصرف کرد. و یک رعبی در دلشان انداخت، یک انصرافی برایشان حاصل شد که مقابله اصلاً نکنند، مقابله هم بکنند، مقابله‏های خیلی جدّی نباشد. این انصرافی بود که خدا در قلب اینها ایجاد کرد؛ و رعبی بود که ایجاد کرد، ترسیدند؛ یعنی یک قدرت بزرگ شیطانی از یک ملت بی‏ساز و برگ ترسید و نتوانست مقاومت بکند. اینها نصرتهای الهی است، که به حسب نظر کسی که یک قدری تأمل در اطراف قضایا
بکند، واضح است که همه نصرت خدا بود. همۀ این پیشرفتها، نصرتِ خدا بود.

جمله دوم:وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْشما توجه کنید که تا حالا شما با قدرت و قوۀ ایمان آمدید، و نصرت خدا را کردید. اگر چنانچه خدا هم نصرت کرد شما را و پیش بردید، لکن اگر نصرت خدا را بکنید، یک چیز دیگر هم دنبالش هست؛ و آن این است که قدمهای شما را ثابت نگه می‏دارد. اگر خدای نخواسته نصرت را شما فراموش کنید و گمان کنید مطلب تمام است، گذشت دیگر، و بروید سراغ کارهای خودتان هر کسی مشغول گرفتاریهای خودش بشود و از این نصرت الهی که باید بکند، از نصرت به اسلام و احکام اسلام، غفلت کند ـ آن نصرت سابق چون کردید، نصرت هم داد ـ لکن اگر نصرت از آنجا قطع بشود؛ یعنی نصرت شما قطع بشود، قدمهاتان دیگر ثابت نمی‏ماند. بخواهید قدم ثابت بماند، تعقیب کنید این برنامه‏ای که تاکنون داشتید، تعقیب کنید، مابین راه هستیم.

هشدار دربارۀ نفوذیها

الآن ملاحظه می‏کنید که یک مسئلۀ مشکلی که پیش ما هست، و باید آگاه بشوید همه و آگاه کنید همه را، و علمای اسلام آگاه کنند همه را، قضیۀ شوراهاست. قضیۀ شوراها را یک امر سطحی و یک امر کوچک نشمرید. این شوراها اختیاراتی دارند که به واسطۀ آن اختیارات می‏توانند مسائل ما را ضایع کنند؛ و می‏توانند مسائل اسلامی را جلو ببرند. بدانید که الآن دنبال اینکه اعلام این شده است که شوراهای شهر را بناست تشکیل بدهند، دستجاتی که مخالف با نهضت اسلام هستند و از اسلام می‏ترسند، از احکام اسلام می‏ترسند، اینها در صدد توطئه هستند که یک افرادی را جا بزنند به ملت. آنها می‏دانند که خودشان ندارند این قدر جمعیت، عددشان این قدرها نیست که بتوانند ببرند، لکن افرادی را جا بزنند، افرادی که از خودشان است، از حزب خودشان است، جا بزنند به ملت، و ملت را اغفال کنند برای رأی دادن به آنها.

ویژگی‏های اعضای شورای شهر

روزی است امروز که باید هم علمای اسلام و هم مردم متفکر و هم همۀ طبقات
درست این چشمهاشان را باز کنند، و افرادی که انتخاب می‏کنند افرادی که شناسایی از قبل داشته باشند. هرکس در هر شهری هست افرادی را از سابق می‏شناسد، در زمان رژیم افرادی را می‏شناسد؛ می‏داند که اینها اهل توطئه نبودند؛ اسلامی بودند، و روشن بودند در امور اسلامی؛ و خائن نبودند؛ چپگرا نبودند؛ راستگرا نبودند؛ به صراط مستقیم اسلامی بودند. هرکس در هر شهری هست افراد را می‏شناسد. از افرادی که درست نشناسید که اینها چه مردمی هستند، چه اشخاص بازاری و چه اشخاص اداری و چه اشخاص روحانی، هیچ فرقی نمی‏کند باید بشناسید که این آدم در این مدتی که زمان طاغوت بود چکاره بود. اگر شناختید او را و درست هر کسی در محیط خودش شناسایی کرد اشخاصی را، آن وقت علمایی که آنجا هستند، در بلاد هستند، و اشخاصی که از بازاریها و معتمدین بازار و عرض می‏کنم، اینها هستند، دانشگاهیها، دانشجوها، این افراد را معرفی کنند به مردم. افراد باید اولاً مسلمان باشند؛ و ثانیاً معتقد به نهضت باشند؛ امین باشند در کارهایشان؛ ایمان حقیقی داشته باشند؛ متعهد باشند نسبت به احکام اسلام؛ سوابق خلاف و سوء نداشته باشند. از روحانیین هم باید تعیین بشود. از اهل بازار هم باید باشد. از آن صنفهای دیگر هم باید باشد. لکن، همه باید در این معنا شرکت داشته باشند که مُسْلِم[باشند]. و البته آنهایی که غیر مسلم هستند برای خودشان شوراهایی ممکن است تعیین کنند، لکن مسلم و متعهد به اسلام متعهد به این نهضت؛ معتقد به این نهضت؛ مخالف با طاغوت، انحراف چپ و راستی نداشته باشد. نه به طرف آن گروه سرمایه‏داری برود؛ نه به طرف چپ باشد، مستقیم، اسلامی، دلسوز برای این ملت. اگر مسلمان باشد و متعهد باشد، آن برای ملت دلسوز است؛ خیانتکار نیست؛ با امانت کارش را انجام می‏دهد؛ هر کاری بخواهد برای آن شهر خودش انجام بدهد، به مصلحت افراد آن شهر، به مصلحت خود آن شهر، به مصلحت اسلام عمل می‏کند.

هشدار به طبقات مختلف ملت

و اگر خدای نخواسته در این مسئله غفلت بکنید، یا روحانیین غفلت بکنند، یا خطبا
غفلت بکنند، یا فضلا غفلت بکنند، یا دانشگاهیهای متعهد غفلت بکنند، یا بازاریها غفلت بکنند، یا کشاورزان و کارگران غفلت بکنند، و یک اشخاصی که برخلاف مسیر ملت است، برخلاف مسیر اسلام است پیدا بشود، ممکن است که یک شهری را به فساد بکشد؛ و ممکن است بعد از او یک مملکتی به فساد کشیده بشود. باید با تمام قوا با تمام قدرت غفلت نکنید از این معنا؛ و علمای بلاد غفلت نکنند از این امر؛ اهل منبر غفلت نکنند؛ فضلایی که در اطراف هستند، اهل علمی که در اطراف هستند، دانشگاهیها، دانشجوها، همه غفلت از این نکنند. که یک افرادی که باید سرنوشت یک شهر را شما می‏خواهید به یک عده بدهید، سرنوشت همه چیز شهر را به یک عدّه می‏خواهید بدهید، باید یک کسی باشد که هم سررشته داشته باشد از امور؛ و هم امین و معتقد به نهضت باشد. این یکی از مسائل بزرگ است که ما الآن مواجه با آن هستیم فعلاً، و بعدش هم مسائل دیگری پیش می‏آید، و مابین راه هستیم الآن. ما الآن مسائلی پیش داریم که یکی‏یکی باید درست بشود، و تا این مسائل درست نشود، ما نرسیدیم به آن مطلبی که جمهوری اسلامی است.

الآن شما ملاحظه کنید که در همین مجلس خبرگان، که آقایان اهل علم و علما و عدّۀ دیگری هستند، بعض افراد هستند که فکرشان فکر اسلامی نیست. یا اگر فکر اسلامی باشد، اسلام را درست نمی‏دانند چیست. اینها الآن در مسائلی اشکالتراشی می‏کنند، ولو مواجه با این است که اکثریت مخالف با آنها هستند؛ لکن در عین حالی که اکثریت مسْلم و طرفدار اسلام و اسلام را می‏دانند چی است، مع‏ذلک، یکی دو نفر وقتی که در یک محلی باشد که همه‏شان هم چه هستند، الاّ یکی دو نفر، اشکالتراشی می‏کنند و چوب لای چرخ می‏گذارند. ولهذا من باید به آقایان، هم به آقایان اهل خبره، مجلس خبره، عرض کنم که تحت تأثیر قلمها و قدمهایی که برخلاف اسلام دارد برداشته می‏شود واقع نشوید. شما مسائل را آن طوری که فهمیدید که برای اسلام است، اسلام را تقویت کنید. خدا ناصر شماست. خداوند یاری می‏کند:إِنْ تَنْصُرُوا اللّه‏َ یَنْصُرکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْنصرت خدا را بدهید، خدا ناصر شماست.

اهمیّت ویژۀ ولایت فقیه

به حرفهای آنهایی که برخلاف مسیر اسلام هستند و خودشان را روشنفکر حساب می‏کنند و می‏خواهند ولایت فقیه را قبول نکنند[اعتنا نکنید]اگر چنانچه فقیه در کار نباشد، ولایت فقیه در کار نباشد، طاغوت است. یا خدا، یا طاغوت، یا خداست، یا طاغوت. اگر با امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیر مشروع شد، طاغوت است؛ اطاعت او اطاعت طاغوت است؛ وارد شدن در حوزۀ او وارد شدن در حوزه طاغوت است. طاغوت وقتی از بین می‏رود که به امر خدای تبارک و تعالی یک کسی نصب بشود. شما نترسید از این چهار نفر آدمی که نمی‏فهمند اسلام چه است؛ نمی‏فهمند فقیه چه است؛ نمی‏فهمند که ولایت فقیه یعنی چه. آنها خیال می‏کنند که یک فاجعه به جامعه است! اینها اسلام را فاجعه می‏دانند، نه ولایت فقیه را. اینها اسلام را فاجعه می‏دانند، ولایت فقیه فاجعه نیست. ولایت فقیه، تَبَع[2]اسلام است.

بطلان وکالت نمایندۀ مخالف با جمهوری اسلامی

چشم‏هایتان را باز کنید! اهل خبره چشمشان را باز کنند. کسانی که با ولایت فقیه مخالفت می‏کنند برخلاف این چیزی که ملت آنها را تعیین کرده است عمل می‏کنند، وکالت ندارند در این امر. من اولی که مجلس بنا بود تأسیس بشود، و پیش‏بینی این امور را می‏کردم. اعلام کردم که مردم جمهوری اسلامی می‏خواهند، جمهوری غربی را[نمی‏خواهند]جمهوری کمونیستی نمی‏خواهند مردم. مردم، جمهوری اسلامی می‏خواهند. مردم شما را وکیل کردند که جمهوری اسلامی درست کنید. کسی که مخالفت کند با احکام اسلام، مخالف با جمهوری اسلامی است؛ مخالف با رأی موکّلین هست، آنها شما را وکیل نکردند برای این امر. همه‏تان هم اگر چنانچه یک چیزی بگویید که برخلاف مصالح اسلام باشد، وکیل نیستید؛ حرفتان قبول نیست، مقبول نیست. ما به دیوار می‏زنیم آن حرفی را که برخلاف مصالح اسلام باشد. آن قدری که شما اختیار
دارید در این مجلس، این است که جمهوری اسلامی را بر طبق موازین اسلامی پیاده کنید. البته راجع به امور اداری‏اش و اینها نظر دادن هیچ مانعی ندارد. نظر دادن مانعی ندارد؛ اما اشکالتراشی و این حرفها را به مردم القا کردن که اگر چنانچه فقاهت در کار بیاید و فقیه باشد، اگر چنانچه ولایت فقیه باشد، یک بساطی لازم می‏آید و یک بساط دیگری.

مخالفت دشمنان با اسلام و نهضت اسلامی

آقا ما مدتها زیر بار طاغوت بودیم، بس است! ملت ما مدتها ـ پنجاه سال، بلکه دوهزار و پانصد سال ـ زیر بار طاغوت بود، بس است! آقایان بگذارید یک چند وقتی هم مردم الهی بشوند، تجربه کنید. لااقل بفهمید این معنا را، که با تجربه بفهمید، که یک ملتی که تا حالا تحت بار طاغوت بوده است، حالا هم تحت بار اللّه‏ باشد، این را تجربه کنید. اگر از اسلام بدی دیدید، بگویید چه بدی از اسلام تا حالا دیدید؟ تا حالا که اسلامی در کار نبوده در مملکت ما نمی‏گذاشتند، حالا هم شماها نمی‏گذارید. آن وقت دشمنها[نمی‏گذاشتند]حالا بعضی دوستهایی که ملتفت نیستند، نمی‏گذارند. یا شاید بعضیشان هم دشمن باشند. چرا باید شما بترسید از اینکه یک نفر آدم در مثلاً تو اتاق‏اش[نشسته]و یک چیزی می‏نویسد، در روزنامه هم درج می‏کند. اینها نمی‏دانند اصلاً معنای اسلام چه است. اینها مخالف نهضت اسلام هستند. اینها اگر مخالف با رژیم هم باشند، مخالف با اسلام هم هستند. اینها یک چیز دیگری می‏خواهند، نه رژیم باشد و نه اسلام باشد؛ یک جمهوری دمکراتیک. دمکراتیک آن هم به آن معنایی که غرب وارد کرده اینجا؛ نه به آن معنایی که حتی که در غرب است. آن جمهوری که در آن دمکراتیک که در غرب هست حتی در ایران نیامده تا حالا، آن وارداتی است. این دمکراتیک که در ایران آمده، آن آزادی و آن نمی‏دانم استقلال و آن مسائلی که تا حالا آمده، همانهایی بوده است که آریامهر فریاد می‏کرد «تمدن بزرگ»؛ و همان بود که همه دیدید این «تمدن بزرگ» پدر این ملت را درآورد! بس است! کافی است! آریامهر کافی
است برای ما تا قیامت. این قدر تبعیت نکنید از این رژیم، این قدر تبعیت نکنید از این غربیها، از این شرقیها. کافی است ظلمی که به ما تاکنون شده است. باز هم باید ما زیر بار ظلم برویم؟ باز هم از زیر بار اسلام می‏خواهند خارج شوند؟ یک مسئلۀ «تشریفاتی»! بله، آقایان بعضیشان می‏گویند مسئلۀ ولایت فقیه یک مسئلۀ «تشریفاتی» باشد، مضایقه نداریم. اما اگر بخواهد ولیّ، دخالت بکند در امور، نه، ما آن را قبول نداریم ـ حتماً باید یک کسی از غرب بیاید دخالت بکند؟! ـ ما قبول نداریم که یک کسی اسلام تعیین کرده او دخالت بکند. اگر متوجه به لوازم این معنا باشند، مرتد می‏شوند! لکن متوجه نیستند.

گرفتاری‏های دوستان جاهل و دشمنان عاقل

ما این گرفتاریها را داریم. ما بین راه هستیم. ما بعد از این هم گرفتاری راجع به رئیس جمهورش داریم: یکی می‏گوید لازم نیست مسلمان باشد. یکی می‏گوید لازم نیست شیعه باشد. یکی می‏گوید لازم نیست نمی‏دانم چه باشد، طرفدار اسلام باشد. ما بعد از این گرفتاری داریم، آقا. گرفتار همین یا دوستهای جاهل، یا دشمنان عاقلِ متوجه. ما گرفتاریم باز، مابین راهیم. آقا، سستی نکند ملت ما. اگر وکلاشان خواستند برخلاف اسلام عمل بکنند، مردم مختارند که وکلا را عَزْلِشان بکنند، بریزندشان دور. آنها خیال می‏کنند که نه، این خلاف آزادی است. شما دارید دیکتاتوری می‏کنید! شما دارید در مقابل ملت می‏ایستید. ملت اسلام را می‏خواهد، شما می‏گویید لازم نیست! ملت ولایت فقیه را می‏خواهد، که خدا فرموده است، شما می‏گویید خیر، لازم نیست! و شما می‏خواهید چند نفر آدم را بر سایرین تحمیل بکنید. این دیکتاتوری است؛ نه اینکه اکثریت در آنجا که با آنهایی است که اسلام را می‏دانند چه است و تبعیت اسلام را هم دارند. شما چند نفر ایستاده‏اید در مقابل اسلام.

ولایت فقیه، خواستۀ ملت

من از خدای تبارک و تعالی می‏خواهم که ما را از شرّ دوستهای جاهل و دشمنهای شیطان نجات بدهد. و در این مراحلی که داریم که بعد آن پیش می‏آید، مجلس شورا،
آن شوراها، که نصیحت را عرض کردم که باید چه بکنید ـ آنجا هم ان‏شاءاللّه‏ در هر موقعش عرض می‏کنم ان‏شاءاللّه‏ این راه را با قدرت و با قوّه و با بینش کامل این راه را طی بکنید. و طی می‏کند، این ملت است، ملت می‏خواهد، ما چه بکنیم. شما فرض بکنید که خیر، فاجعه است، ما فرض می‏کنیم که فاجعه است، این فاجعه را ملت ما می‏خواهد، شما چه می‏گویید این ولایت فقیه را شما می‏گویید این «فاجعه» است! این فاجعه را ملت ما می‏خواهد. بیایید، سؤال می‏کنیم، به رفراندم می‏گذاریم، که آقا ولایت فقیه را که آقایان می‏فرمایند «فاجعه» است، شما می‏خواهید؟ ببینید «آری»اش چه قدر است «نه»اش چه قدر است. خدا همه‏تان را توفیق بدهد؛ مؤید بکند.