بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

پیاده کردن محتوای اسلام

من از خواهران و برادرانی که زحمت کشیده‏اند و از کویت تشریف آورده‏اند و با ما مواجه و روبرو شدند تشکر می‏کنم، و دعاگوی همه هستم. ما آنچه که می‏خواهیم این است که اسلام با تمام محتوایی که دارد، که آن محتوا یک میوۀ شیرینی است که هر کس آن را بچشد به لذّات ابدی می‏رسد، می‏خواهیم که در تمام قشرها و در تمام آن طرف از ممالک اسلامی این حقیقت، این نور، این اسلام عزیز، با محتوای بسیار عزیز، پیاده شود؛ بلکه آرزو این است که از سرحَدّات ممالک اسلامی به جاهای دیگر ان‏شاءاللّه‏ سرایت کند و امید است که بیرق پر افتخار اسلام در تمام نقاط ارض به اهتزاز درآید. لیکن شرط تحقق این مطالب این است که مسلمین وضع خودشان را تغییر بدهند؛ دولتهای اسلامی هم وضع خودشان را تغییر بدهند. دولتهای اسلامی مع‏الأسف اکثراً با مردم به خشونت و به حکومت رفتار می‏کنند و از این جهت، مردم هم به آنها پشت می‏کنند. اگر برای حکومتها مشکلی پیدا بشود، مردم بی‏تفاوت هستند؛ بلکه شاید تأیید بکنند آن مشکلات را.

سخنی با دولت‏ها و سخنی با ملت‏ها

یک کلمه با دولتها هست و یک کلمه با ملتها. با دولتها این است که عبرت بگیرند از
دولت سابق ما، و از دولت فعلی ما. دولت سابق ما که مردم به او پشت کرده بودند و او با تمام قدرت مردم را سرکوب می‏کرد؛ و بالاخره به آنجا رسید که خود ملت با مشتهای گره کرده بر توپ و تانکهای آنها غلبه کرد و در عین حال که یک ارتش قوای انتظامی شیطانی داشت و تمام ابرقدرتها، بلکه تمام قدرتها، پشتیبان او بودند، چون ملت با او نبود و مخالف او بود، با همۀ کوششها نتوانستند او را نگه دارند.

حمایت ملت از دولت

و حالا را ملاحظه کنند که هر مشکلی که برای دولت پیش بیاید، ملت قدم می‏گذارد جلو برای حل او. در مشکل کردستان ملاحظه کردید که تمام قشرهای ملت، بلکه مسلمین جاهای دیگر، بلاد دیگر، مسلمین خلیج، جاهای دیگر، همه آمادگی خودشان را برای پشتیبانی و برای سرکوبی اشرار اعلام کردند و ما دیدیم احتیاج به بسیج عمومی نیست، خود قوای انتظامیه آنها را سرکوب می‏کنند، از این جهت خواهش کردیم از آنها که دست نگه دارند. آن طرز حکومت با این طرز حکومت، این دو تا، را باید حکومتها به نظر بیاورند. آن طرز حکومت که اگر مشکلی پیدا بشود، مردم به مشکلات می‏افزایند. و این طرز حکومت که مردم حکومت را از خودشان می‏دانند، و همان طور که از عائلۀ خودشان دفاع می‏کنند؛ از حکومت خودشان دفاع می‏کنند. اگر همۀ حکومتهای اسلامی، بلکه همۀ حکومتهای جهانی، این طور بشوند که با مردم تفاهم داشته باشند.

حکومت پیامبر (ص) و امام علی (ع)

مسلمین ملاحظه بکنند، حکومتهای اسلامی ملاحظه بکنند، حکومت صدر اسلام را[که]صدر اسلام وضع حکومت چه طور بود. پیغمبر اسلام ـ صلی‏اللّه‏ علیه و آله و سلم ـ با مردم چه طور رفتار می‏کرد در عین حالی که با کفّار، وقتی که نمی‏شد هدایتشان بکنند و توطئه‏گری می‏کردند، با خشونت رفتار می‏کرد؛ با ملت چه طور رفتار می‏کرد؛ یک پدر مهربان و بالاتر از یک پدر مهربان بود. امیرالمؤمنین چه طور در زمان خلافت، که یک خلافتی بود که سرتاسر ممالک اسلامی، که در آن وقت از حجاز و مصر و ایران و
عراق و سوریه و یمن و همۀ اینها از اروپا هم یک مقداری بود، این مرد بزرگ در عین حالی که سیطره بر همۀ این ممالک داشت، با مردم چه طور رفتار می‏کرد؛ با ضعفا، با مستضعفین، چه جور رفتار می‏کرد؛ زندگی خودش چه طور بود. البته او یک مردی بود که معجزه بود، کسی نمی‏تواند مثل او باشد، لکن حکومتها می‏توانند عبرت بگیرند که تعدیل کنند کار خودشان را، آن طور حکومت می‏کرد، ملت هم با او آن طور بودند. الآن مشهود است این در ایران؛ حکومت از خود مردم است، به مردم تعدّی نمی‏کند، خیرِ مردم را می‏خواهد، مردم هم خیر او را می‏خواهند؛ پشتیبانش هستند. اگر همۀ حکومتها سیرۀ خودشان را تغییر بدهند و با مردم این طور باشند، این حل یک مشکل می‏شود و آن حل مشکل حکومتهاست.

حج، راهی برای تفاهم همۀ اقشار مسلمان

یک مشکل دیگر عدم رابطۀ بین ملتهاست. ملتها با هم روابطشان یا هیچ نیست، یا کم است. تمام مؤمنین به حسب فرمان خدا برادرند؛ برادرها باید از حال برادرها مطّلع باشند. برادرها باید مشکلات برادرشان را حل کنند. اسلام در عین حالی که نقشۀ این مطلب را، که تفاهم بین همۀ قشرها باشد، کشیده است، و آن مسئلۀ حج است، فریضۀ حج که تمام کشورهای اسلامی را موظف کرده است که افراد مستطیعشان بروند به مکه، آنجا هم مواقف متعدده فراهم کرده اسباب را که تفاهم باشد، مسلمین مع‏الأسف غفلت دارند. اگر دولتها بخواهند یک مجلسی را از دویست نفر آدم از بلاد مختلفه جمع بکنند، چه زحمتها و چه خرجها باید تحمل کنند تا اینکه دویست نفر جمع بشود در یک نقطه‏ای بخواهند که یک محفلی در آن نقطه درست کنند، خدای تبارک و تعالی یک محفل چندین میلیونی برای مسلمین تهیه کرده است و گفته است بروند همه در آنجا، و همه هم برادرند. مؤمنها اِخوه هستند، برادرند، و چنانچه این برادرها به حال هم رسیدگی نکنند، این قصور از اسلام نیست؛ قصور از ماست.

اگر ما آن مواقفی که اسلام قرار داده است و مردم را هدایت کرده است به آن
مواقف، آن مواقف را حفظ کنیم، اسلام پیش می‏رود؛ ممالک اسلامی مشکلاتش حل می‏شود؛ دیگران به ما نمی‏توانند طمع کنند؛ یک میلیارد جمعیت مسلم، اسیر یک مشت اشخاص یا دولتهای کذا نمی‏شوند. یک میلیارد جمعیت با داشتن خزائن ـ با داشتن خزائن زیرزمینی ـ و با داشتن پشتوانۀ ایمان، ایمان به خدا، یک همچو قدرت بزرگ مادی و معنوی که برای هیچ جا نیست برای مسلمین هست، اگر استفاده نکنند، خودشان قصور یا تقصیر کرده‏اند. مسلمین باید وضع خودشان را تغییر بدهند.

پیشنهاد تأسیس حزب جهانی مستضعفین

و من یک پیشنهادی در چند روز پیش از این کردم که اگر این پیشنهاد را عمل بکنند، این اسباب این می‏شود که روابط ان‏شاءاللّه‏ کم‏کم پیدا بشود. و او ایجاد یک «حزب مستضعفین»، تمام مستضعفین دنیا، اعم از مُسْلم و غیر مُسْلم ـ این دولتهای غیراسلامی که به مردم ظلم می‏کنند؛ ملتها این طور نیستند. ملت مثلاً امریکا، ملت فرانسه، آنها که ظلمی نمی‏خواهند بکنند. این که ظلم می‏کند، آن که خلاف می‏کند، دولتها هستند. آنها هم مستضعفینشان گرفتار مستکبرین است ـ اگر یک حزبی در عالَم پیدا بشود، یک حزب عالَمی، حزب مستضعفین، که همان «حزب‏اللّه‏» است، این مشکل رفع بشود. با رفع این دو اشکال، تمام مشکلات مسلمین رفع می‏شود؛ هیچ قدرتی با این قدرتها نمی‏تواند مقابله بکند.

قدرت ایمان، رمز پیروزی ملت ایران

شما دیدید که ملت ایران ـ حالا شما چند تا اسلحه دست مردم می‏بینید، این اسلحه‏ها غنیمت حربی است، اینها اسلحه‏ها[ی]خود مردم که نبود، غنایمی بود که از دولت سابق گرفتند ـ چیزی نداشتند مردم، دست خالی، لکن ایمان داشتند؛ ایمان به خدا بود؛ فریاد «اللّه‏ اکبر» بود. این ملتِ تحت فشار 2500 سال و تحت فشار بسیار پنجاه و چند سال و تحت فشار بسیار این دو دهۀ آخر، این ملت همچو متحول شد، خدای تبارک و تعالی همچو تقدیر فرمود این ملت که خوف از یک پاسبان داشت همچو متحول شد که در
خیابانها آمد و فریاد زد که ما این سلسلۀ خبیث را نمی‏خواهیم. آن که نمی‏توانست یک کلمه برخلاف بگوید، بچه‏های کوچک و بزرگش، زن و مردش. ما رهین منّت بانوان بیشتر از جوانهای مَردشان هستیم. بانوان در ایران بسیار حظِّ وافر داشتند؛ یعنی بانوان که بیرون می‏آمدند، مردم تهییج می‏شدند؛ دو مقابل، چند مقابل می‏شد قدرت مردم، در عین حالی که هیچ نداشتند الاّ قوۀ ایمان ـ در ظرف چند ـ این آخر که آنها حمله کردند و کودتا خواستند بکنند و نقشه کشیدند که در یک شب تمام سرها را ـ سرهای قوم را ـ از بین ببرند، خدا رحمت کند قرنی[1]را گفت: سه ساعت و نیم طول کشید، گفت: جنگ بین مردم و قوای شاه مخلوع سه ساعت و نیم شد! با سه ساعت و نیم غلبه کرد، مشتها غلبه کرد بر تانکها، بر توپها. این ایمان بود، این برای این بود که جوانهای ما از مُردن نمی‏ترسیدند؛ برای این[که]شهادت را فنا نمی‏دانستند؛ شهادت را یک زندگی جاویدان می‏دانستند. کراراً پیش من آمدند، کراراً، حالا هم می‏آیند گاهی، که شما دعا کنید ما شهید بشویم. من دعا می‏کردم که ثواب شهید پیدا کنید ان‏شاءاللّه‏. یک همچو روحیه‏ای پیدا شد؛ نظیر همان روحیه‏ای که در زمان رسول‏اللّه‏ در جوانهای آن وقت بود. این اسباب این شد که غلبه کرد مشت بر تانک.

من از خدای تبارک و تعالی می‏خواهم که همۀ مسلمین، همۀ حکومتهای اسلامی، به وظایف اسلامیشان عمل کنند و همه موفق باشند.