بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

اعتصام به حبل اللّه‏

دستور همان است که آیۀ شریفه را که این خواهر خواندند، فرمود:وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ‏اللّه‏ِ جَمِیعاً ولاَ تَفَرَّقُوا.[1]در آیه فقط امر به اجتماع نیست، تمام دستورهای مردم عادی و رژیمهای غیر الهی این است که همه با هم باشید فقط دستور به اجتماع است. لکن دستور خدا دستوروَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‏اللّه‏ِاست. اینکه مهم است این است که تنها این نباشد که همه با هم در یک امری مجتمع باشید و متفرق نباشید؛ امر این است که همه با هم اعتصام به «حبل‏اللّه‏» بکنید. راه، راه حق باشد و توجه به حق باشد و اعتصام به راه حق باشد. انبیا نیامده‏اند که مردم را در امور با هم مجتمع کنند، انبیا آمده‏اند که همه را در راه حق مجتمع کنند؛ یعنی ـ این راهی که ـ راهی است که از طبیعت شروع می‏شود تا ماوراءالطبیعة، و تا آنجا که ماها نمی‏توانیم الآن بفهمیم. اگر همه با هم مجتمع بشوند و این راه را بروند، دسته جمعی این راه را بروند، این ادارۀ امور دنیا را می‏کند و ادارۀ امور آخرت را، هردو.

رمز پیروزی ملت، اسلامخواهی و وحدت

شما دیدید که در این اجتماعاتی که این اخیراً کردید، همه با هم مجتمع شدید، آنکه واقع رمز بوده از برای پیروزی شما همان جهت الهیت مسئله بود.یعنی همۀ اهالی ایران توجه به این داشتند که ما اسلام را می‏خواهیم؛ این «اعتصام به حبل‏اللّه‏» بود، اسلام
«حبل‏اللّه‏» است. اینهمه با هم یک راه را بروند و آن هم راه خدا، این پیروزی را به ما هدیه کرد، پس آنکه ما را در مقابل قدرتهای بزرگی که در داخل و خارج بود، یعنی قدرت بزرگی که شاه سابق داشت و دنبالش هم همۀ قدرتهای ممالک دیگر بی‏استثنا تقریباً ـ تقریباً تمام ممالک عربی با او موافق بودند، ابرقدرتها هم همه‏شان، خودش ذو قدرت؛ دارای قدرت شیطانی بود، همۀ قدرتهایی هم که در عالَم بود، یعنی اینهایی که می‏توانست مربوط باشد به طرفهای ما ـ همۀ اینها هم با او موافق بودند؛ و می‏خواستند نگهش دارند، در عین حال نتوانستند نگهش دارند. شما هیچ نداشتید، اصلاً اسلحه‏ای دست شما نبود، الآن چهار تا تفنگ یا چند تا تفنگ که می‏بینید، اینها غنیمتی است که بعد از شکست دادن آنها به دست شما آمده است. قبل از آن، دست شما چیزی نبود ... بودید شما، و آنها مجهز بودند به همۀ جهازات شیطانی، همه چیز داشتند، در عین حالی که آنها همه چیز داشتند و شما هیچ نداشتید، مغلوب کردید آنها را. همه می‏خواستند بماند او. و بعد از رفتن او هم می‏خواستند که باز رژیم باقی باشد و شورای سلطنتی باشد، و نشد، نتوانستند. این یک قدرت الهی بود؛ نه قدرت من و شما. این برای همان بود که همۀ اجتماع، اعتصام به حق کرده بودند؛ یعنی به این اسلام که بین مردم و خدای تبارک و تعالی مثل یک ریسمانی تصور شده. همه معتصم شده بودند به او؛ همه توجه پیدا کرده بودند به اسلام. این اسباب این شد که ما پیروز شدیم. حالا باید همین را نگهش داریم. اگر بخواهید این مملکت، این کشور، به سعادت برسد، پیروزی شما به آخر برسد، بین راه نمانیم و یا خدای نخواسته ما را در بین راه از مقصد برگردانند، اگر بخواهید ـ و می‏خواهید البته ـ که این کشور ما تا آخر دیگر مستقل باشد، شما تا آخر آزاد باشید و منافع کشور ما دست دیگران نباشد و راه ما راه سعادت باشد، همین معنایی که اعتصام به اسلام، که حبل‏اللّه‏ است؛ و متفرق نشدن از هم؛ همه با هم در اسلام مجتمع؛ در این راه مجتمع؛ و تفرقه بینمان نباشد.

رعب الهی در دل دشمنان ملت

الآن این اشخاصی که در بین ملت افتادند و تخم تفرقه دارند می‏پاشند، با قلمهایشان،
با نطقهایشان، با اجتماعاتشان، اینها جنود شیطان هستند. و شما، که ان‏شاءاللّه‏ «جنوداللّه‏» هستید، حسب این امری که خدای تبارک و تعالی فرموده است کهوَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‏اللّه‏ِ، به حسب آن نهیی که فرموده است. کهلاتَفَرَّقُوا، همین یک امر و نهی الهی را اگر عمل بکنید، تمام سعادتتان تأمین می‏شود. و تا حالا هم برای همین بوده است که همۀ شما توجه به خدا داشتید، همه با ذکر «اللّه‏ اکبر» جلو رفتید و همه چیزها را خنثی کردید. یعنی یکی از اموری که[باعث]ـ شد ـ انصراف پیدا کردند از اینکه شما را بکوبند، نه اینکه نمی‏توانستند ـ همۀ وسایل بمباران[را]داشتند که طیاره‏ها را راه بیندازند همۀ شهرهای ایران را بمباران کنند ـ یک رعبی در دلشان خدا القا کرد که از این کار منصرف شدند؛ منحرف شدند؛ نکردند. و این هم یکی از چیزهایی بود که خدا این رعب را در دل آنها انداخت و این رعب را در دلشان انداخت که وقتی شما جمعیت «اللّه‏ اکبر» گفتید، همۀ قشرهایی که مربوط به او بود مربوط به شما شد، هی از آنها منفصل شدند به شما متصل شدند. از ارتش، از اداری، و از همۀ اینهایی که مربوط به آنها به خیالشان بود، همۀ اینها برای خاطر اینکه این راه، راه خدا بود و اعتصام به «حبل‏اللّه‏» بود، همۀ اینها متصل شدند به شما و این راه را تا اینجا طی کردید و از اینجا به بعد هم باید طی بکنید با همین جهت. این حربه، حربۀ بزرگ را ـ که اعتصام به «حبل‏اللّه‏» و متفرق نشدن است ـ حفظ کنید این وحدت را. حفظ کنید این اعتصام به «حبل‏اللّه‏» و اعتصام به اسلام را، اسلام برای شما همه چیز هست. سعادت دنیا، سعادت آخرت، اسلام همه چیز است برای شما.

قانون اساسی و انتخابات خبرگان

و کوشش کنید که ان‏شاءاللّه‏ این قانون اساسی درست تدوین بشود، و کوشش کنید که اشخاص مؤمن، صحیح، از علمای بزرگ انتخاب کنید تا قانون اساسی را آنطوری که اسلام می‏خواهد تدوین کنند؛ و تصویب کنند بعد هم خودتان ان‏شاءاللّه‏ تصویب کنید و یک مملکت اسلامی آنطوری که همه می‏خواهیم؛ مملکتی که هر جایش بروید بوی اسلام بدهد. خداوند همه‏تان را تأیید کند و موفق بدارد.