بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

همراهی پرورش با آموزش

آموزش تنها اثر ندارد. پرورش پهلوی آموزش باید باشد. یعنی جوانها وقتی که در دانشگاهها[و]دانشسراها بروند برای تحصیل، اگر همان تحصیل محض باشد، گاهی وقتها شاید مضرّ هم باشد به حال کشور. بسیاری از ضررهایی که به کشور ما وارد شده است از همین تحصیلکرده‏ها وارد شده است. طرحهای منافی با کشور ما بسیاری‏اش به دست همین تحصیلکرده‏ها شده است. تحصیلکرده‏هایی که آموزش داشته‏اند، لکن پرورش نداشته‏اند. تحصیلکرده‏هایی که فقط برای منافع شخصی خودشان کارها را انجام می‏دادند.

کسی که پرورش صحیح ندارد، ولو آموزش صحیح هم فرض کنید دارد، خیلی هم آموزشش در سطح عالی است، این ضررش به کشور از مردم عادی بیشتر است. مردم عادی نمی‏توانند آنطور ضرر به کشور بزنند. اینها تحصیلکرده‏هایند که می‏توانند یک طرحهایی بریزند برای استفادۀ دیگران. اشخاصی که اطراف این پدر و پسر[1]بودند، از همان تحصیلکرده‏هایی بودند که در اروپا یا امریکا تحصیل کرده بودند؛ لکن فقط آموزش بود. پرورش اسلامی، پرورش انسانی، نداشتند. و لهذا آن ضرری که به کشور ما از ناحیۀ دانشمندان این کشور وارد شده است، آن ضرر از ناحیۀ دیگران وارد نشده است. حتی ساواک هم مثل آنها به ما ضرر نزدند. آنها افکار را ضایع کردند. آنها
جوانهای ما را فاسد کردند.

ضرورت استقلال فرهنگی

از این جهت، فرهنگ در کنار آموزش باید پرورش داشته باشد. همان اسم نباشد که «آموزش و پرورش». واقعیت باشد، هم تحصیل باشد به مدارج عالیه؛ و هم همراه تحصیل، تربیت باشد. جوانهای ما تربیت بشوند به یک تربیتهای انسانی؛ یک تربیتهای اسلامی که همان تربیتهای انسانی است. اگر چنانچه تربیت انسانی بشوند جوانهای ما، اینها دیگر خیانتکار به کشور خودشان نمی‏شوند؛ اینها دیگر طراح نیستند برای اینکه منافع کشور ما را به دیگران بدهند.

عمده این است که فرهنگ یک فرهنگ متحول بشود؛ یک فرهنگی که از آن غربزدگی بیرون بیاید. همه چیزمان باید اینطور بشود. استقلال فکری، استقلال باطنی، داشته باشد. علاوه بر اینکه استقلال باید داشته باشد و کسی در فرهنگ دخالت نباید بکند، باید استقلال فکری داشته باشد؛ خودش مستقل و آزاد و روی پای خودش باشد. اینطور نباشد که توجهش به این باشد که غرب چه می‏کند، ما هم دنبال او؛ آنها چه می‏گویند، ما هم دنبال او.

غربزدگی، مصیبت بزرگ ممالک شرق

این مصیبت بزرگی که بر ایران و ممالک شرقی، مطلقاً، وارد شده است که گوششان به این است که غربیها چه می‏کنند و چه می‏گویند و چه عمل می‏کنند، و خودشان را از دست بکلی داده‏اند. استقلال فکری خودشان را، محتوای خودشان را، از دست داده‏اند. این ضرری است که بالاتر از ضرر نفت ـ و نمی‏دانم امثال این ـ است. این را باید فرهنگ جبران بکند که فرهنگ ما طوری باشد که بعد از ان‏شاءاللّه‏ چند سال دیگر افرادی که از فرهنگ بیرون می‏آیند یک افرادی متکی به نفس که خودشان را ببینند؛ نه تبع ببینند؛ نه دنباله ببینند؛ و گمان کنند که هر چه آنها کردند، ما باید دنبال آنها باشیم. باید مملکت خودشان را و خودشان را مستقل ببینند، و خودشان اداره بکنند مملکتشان را. خودشان
با استقلال فکری خودشان، دنبال مملکت و مصالح مملکت باشند.

من ان‏شاءاللّه‏ امیدوارم که همۀ شما موفق باشید و همۀ ما موفق باشیم به اینکه انسانها ساخته بشود در این مملکت. انسان‏سازی باشد مملکت. چنانچه برنامۀ اسلام انسان‏سازی است. فرهنگ ان‏شاءاللّه‏ انسان‏ساز باشد. خداوند همۀ شما را تأیید کند ان‏شاءاللّه‏.