[بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم]

رمز پیروزی

... تا ارادۀ خدای تبارک و تعالی نباشد برای بشر امکان ندارد که به یک همچو وحدت کلمه‏ای برسد. شما می‏دانید، شما که در ایران بودید بهتر می‏دانید که در سرتاسر ایران، از آن دهات تا مرکز، همه یکدل و یکصدا این خاندان را طرد کردند. بچه‏هایی که تازه زبان درآوردند با جوانها و پیرمردها همه هم صدا شدند. دست خدا با جماعت است. برادرهای من، این وحدت کلمه را حفظ کنید. رمز پیروزی شما وحدت کلمه است. اختلاف را کنار بگذارید.

وحدت حوزه و دانشگاه، بزرگترین پیروزی

من بزرگترین پیروزی را آشتی بین دانشگاه و مدارس علمی[حوزه‏های علمی]می‏دانم. اگر ما هیچ پیروزی پیدا نکرده بودیم الاّ همین معنا که بین دانشگاه و طبقۀ روحانی نزدیک کردیم و تفاهم حاصل شد ... و این دست خیانتی که سالهای طولانی جدایی انداخته بود بین این دو طبقه قطع شد. و بحمداللّه‏، هم روحانی فهمید که دانشگاهی آنچه اجانب گفته‏اند نبود و هم طبقۀ جوان و دانشگاهی فهمیدند که روحانی آنطور که برای اینها توصیف کرده بودند نبود. آنها می‏خواستند که ملت را از هم جدا کنند و تمام هستی ملت را ببرند، و خود ملت[را]باز به هم ریزند ـ اختلاف با هم ـ از مصالحشان غافل باشند. شما ملت ایران ثابت کردید که با وحدت کلمه، یدِ اجانب، دست آنها را قطع کردید؛ دست این شاه ظالم، دست این محمدرضای ظالم را که می‏خواست
تمام هستی ما را به باد فنا بدهد قطع کردید.

ترفند ملی‏گرایی

الآن هم بعضی از کسانی که با او ارتباط دارند و با صورتهای خیلی ظاهرالصلاح پیش آمدند، به اصطلاح «ملی» پیش آمده‏اند،[1]اینها هم می‏خواهند همان منافع اجانب را با این صورت حفظ کنند. خود محمدرضا هم این ادعاها را می‏کرد: به قرآن کریم تمسک می‏کرد؛ به آزادی زن و مرد تمسک[می‏کرد]؛ «آزادزنان و آزادمردان» می‏گفت؛ لکن همه حیله بود. حالا هم که «ملیت» گفته می‏شود و «ملت» گفته می‏شود، و اینکه آزادی می‏دهیم و فلان[برنامه]را حذف می‏کنیم، فلان[برنامه]را زیاد می‏کنیم ـ تمام اینها حیله است و ملت باید بیدار باشد و بداند و این حیله‏ها را خنثی کند. من از خدای تبارک و تعالی سلامت همۀ شما و وحدت کلمه‏تان را می‏خواهم؛ و امیدوارم که دست اجانب و کسانی که مربوط به اجانب است از مملکت شما قطع شود.