دیوان شعر امام خمینی
بشارت باد!
- گرفتم ساغری، از دست مستی
- تَعالَی اللَّه! چه مستی و، چه دستی؟[1]
- بشارت باد! خاصان حرم را
- که قصد کعبه دارد، بُت‌پرستی[2]
1
- . این دو بیت، منسوب به حضرت امام(س) است و نسخه‌ای دست‌نویس به خطّ ایشان، از این شعر موجود نیست. در نقلی دیگر، بیت دوّم چنین آمده است:بُتی چون تو کجا در پرده ماندمگر از ننگِ چون من بت‌پرستی؟
2 - جناب آقای مردانی، به اقتضای دو بیت بالا، غزلی پرداخته است، مطلع آن چنین است:مشیّت را چو نقش آرای هستیکه در بالای دستش، نیست دستی.
2 - جناب آقای مردانی، به اقتضای دو بیت بالا، غزلی پرداخته است، مطلع آن چنین است:مشیّت را چو نقش آرای هستیکه در بالای دستش، نیست دستی.