امام به پاریس هجرت کرده بود اما مکانی که در آن ساکن بود پاسخگوی حجم مراجعات نبود و در ضمن ممکن بود برای همسایگان مزاحمت ایجاد کند بنابراین راهی نوفل لوشاتو شدند، حکایت انتخاب خانه را از زبان سید محمود دعایی می شنویم.
جی پلاس: امام خمینی در مهر ماه سال ۵۷ راهی فرانسه و روستای نوفل لوشاتو شد، یکی از همراهان ایشان، حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی بود که به نقل خاطراتی از آن روزها پرداخته است که با هم مرور می کنیم:
آقای عسگری صاحبخانه نوفل لوشاتوی امام خمینی بود. حاج احمد آقا پس از این که مطمئن شد ایشان هیچ بهره گیری شخصی و خانوادگی از حضرت امام و نام ایشان نمی خواهد انجام دهد قبول کرد که حضرت امام در آن خانه سکونت کنند.
خود آقای عسگری هم پس از اطلاع از این تصمیم، آمد و تابلوی جلوی خانه را که نام خودش بود کند و در تمام دوران اقامت امام در آن جا هم هیچ گاه جلوی دوربین، که یک صحنه فیلم از او بگیرد، نرفت. حاج احمد آقا همیشه از این فرد به پاکی و شایستگی یاد می کرد.
یا در مورد آقای حبیبی من یادم هست که مرحوم حاج احمد آقا احترام ویژه ای قائل بود. دکتر حبیبی در آن زمان جزو سرشناسان جناح های اسلامی و دانشجویی در پاریس و در کل اروپا بود که در پاریس تشریف داشت. از دیگر افرادی که در آن زمان در پاریس بودند آقایان غضنفرپور، قطب زاده، بنی صدر و دکتر یزدی بودند.
دکتر یزدی از امریکا به پاریس آمده بود. حاج احمد آقا معتقد بود که آقای دکتر حبیبی کمتر از اینها خودش را مطرح می کند و هر کاری را که به ایشان ارجاع دادیم به شایستگی و زیبایی خاص انجام می دهد، بدون این که کمترین تظاهری بکند یا خودش را به نوعی مطرح سازد.
حاج احمد آقا از همان ابتدای شکل گیری مبارزات سعی داشت که چنین عناصری را کشف کرده و از وجودشان بهره بگیرد. عامل اصلی سنجش افراد، تقوا، قابلیت و توانایی اداره و انجام امور، صداقت و تواضع آنها بود. اندکی بعد از رفتن امام به پاریس، شهید حاج مهدی عراقی از ایران آمدند و امور مربوط به بیت امام و امور بیرونی ایشان را بر عهده گرفتند.
برشی از کتاب گوشه ای از خاطرات حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی؛ ص ۱۹۰-۱۹۱؛ چاپ ()؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج.
