بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

چهل روز از مرگ و ضرب و جرح عزیزان ما گذشت. چهل روز است بازماندگان کشتگان مدرسۀ فیضیه بر عزیزان خود سوگواری می‏کنند. دیروز پدر قد خمیدۀ مرحوم سید یونس رودباری[1]، که آثار عظمت مصیبت چهره‏اش را درهم شکسته بود، به ملاقات من آمد. با چه زبان می‏شود مادرهای فرزند مرده و پدرهای غمدیده را تسلیت داد؟ باید به پیغمبر اسلام ـ صلی‏اللّه‏ علیه و آله ـ و امام عصر ـ عجل‏اللّه‏ تعالی فرجه ـ عرض تسلیت کرد. ما برای خاطر آن بزرگواران سیلی خوردیم و جوانان خود را از دست دادیم. جرم ما حمایت از اسلام و استقلال ایران است. ما برای اسلام این همه اهانت شده و می‏شویم. ما در انتظار حبس و زجر و اعدام نشسته‏ایم. بگذار دستگاه جبار هر عمل غیرانسانی که می‏خواهد بکند، دست و پای جوانان ما را بشکند، مریضهای ما را از مریضخانه‏ها بیرون کند، ما را تهدید به قتل و هَتْک اَعراض[2]کند، مدارسِ علم دین را خراب کند، کبوتران حرمِ اسلام را از آشیانۀ خود آواره کند.

در این چهل روز ما نتوانستیم احصائیۀ[3]مقتولین و مصدومین و غارت شدگان را درست به‏دست بیاوریم. نمی‏دانیم چند نفر در زیر خاک، و چند نفر در سیاهچالهای زندانها، و چند نفر در پنهانی به سر می‏برند. چنانکه بعد از سالهای دراز، عدد مقتولین
مسجد گوهرشاد[4]را، که با کامیونها حمل کردند، نمی‏دانیم.

اشکال بزرگ آن است که به هر دستگاهی رجوع می‏شود می‏گویند اینها که شده است به امر اعلیحضرت است، و چاره‏ای نیست. از نخست‏وزیر تا رئیس شهربانی و فرماندار قم همه می‏گویند فرمان مبارک است! می‏گویند جنایات مدرسۀ فیضیه به دستور ایشان است؛ به دستور اعلیحضرت مریضها را از مریضخانه بیرون کردند؛ دستور ایشان است که اگر در جواب حضرت آیت‏اللّه‏ حکیم کاری انجام دهید، کماندوها و زنهای هرجایی را به منازل شماها بریزیم، و شماها را بکشیم و خانه‏هاتان را غارت کنیم؛ دستور اعلیحضرت است که بدون مجوز قانونی طلاب را بگیریم و به لباس سربازی درآوریم؛ دستور اعلیحضرت است که به دانشگاه بریزند و دانشجویان را بکوبند. مأمورین تمام قانون شکنیها را به شاه نسبت می‏دهند. اگر اینها صحیح است، باید فاتحۀ اسلام و ایران و قوانین را خواند! و اگر صحیح نیست، و اینها به دروغ جرمها و قانون شکنیها و اعمال غیرانسانی را به شاه نسبت می‏دهند، پس چرا ایشان از خود دفاع نمی‏کنند تا تکلیف مردم با دولت روشن شود و عمال جرم را بشناسند، و در موقع مناسب به سزای اعمال خود برسانند؟

کراراً تذکر داده‏ام که این دولت[5]سوءنیت داشته و با احکام اسلام مخالف است. نمونه‏های آن یکی پس از دیگری ظاهر می‏شود. وزارت دادگستری دولت، با طرحهای خود و الغای اسلام و رجولیت از شرایط قضات، مخالفت خود را با احکام مسلّمۀ اسلام ظاهر کرد. از این به بعد باید در اَعراض و نفوس مسلمین، یهود و نصاری و دشمنان اسلام و مسلمین دخالت کنند. منطق این دولت و بعضی اعضای آن محو اسلام است. تا این دولت غاصب یاغی سر کار است، مسلمین روز خوش نخواهند دید.

من نمی‏دانم این همه بی‏فرهنگی و جنایات برای نفت قم است، و حوزۀ علمیه باید فدای نفت شود؟ یا برای اسرائیل است، و ما را مزاحم پیمان با اسرائیل در مقابل
دوَل اسلامی می‏دانند؟ در هر صورت ما باید نابود شویم؛ اسلام و احکام اسلام و فقهای اسلام باید فدا شوند. دستگاه جبار گمان کرده است با این اعمال غیرانسانی و فشارها می‏تواند ما را از مقصد خود، که جلوگیری از ظلم و خودسریها و قانون شکنیها و حفظ حقوق اسلام و ملت و برقراری عدالت اجتماعی که مقصد بزرگ اسلام است، منصرف کند. ما از سربازی فرزندان اسلام هراسی نداریم؛ بگذار جوانان ما به سربازخانه بروند و سربازان را تربیت کنند و سطح افکار آنها را بالا ببرند؛ بگذار در بین سربازان افراد روشن ضمیر و آزادمنشی باشند تا بلکه به خواست خداوند متعال ایران به آزادی و سربلندی نایل شود.

ما می‏دانیم که صاحب منصبان معظم ایران، درجه‏داران محترم، افراد نجیب ارتش، با ما در این مقاصد همراه و برای سرافرازی ایران فداکار هستند. من می‏دانم درجه‏دارانِ باوجدان راضی به این جنایات و وحشیگریها نیستند. من از فشارهایی که بر آنها وارد می‏شود مطلع و متأسفم. من به آنها برای نجات اسلام و ایران دست برادری می‏دهم. من می‏دانم قلب آنها از تسلیم در مقابل اسرائیل مضطرب است، و راضی نمی‏شوند ایران در زیر چکمۀ یهود پایمال شود.

من به سران ممالک اسلامی و دوَل عربی و غیر عربی اعلام می‏کنم: علمای اسلام و زعمای دین و ملت دیندار ایران و ارتش نجیب، با دولَ اسلامی برادر است و در منافع و مضار همدوش آنهاست؛ و از پیمان با اسرائیل، دشمن اسلام و دشمن ایران، متنفر و منزجر است. اینجانب این مطلب را به صراحت گفتم. بگذار عمال اسرائیلی به زندگی من خاتمه دهند.

مناسب است ملت مسلمان ـ در ایران و غیر ایران ـ روز چهلم فاجعۀ بزرگ اسلام یادی از مصیبتهای وارده بر اسلام و حوزه‏های اسلامی بکنند؛ و در صورتی که عمال دولت مانع نشوند، مجالس سوگواری داشته باشند و بر مسببین این فجایع نفرین کنند.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی